رمان شاه دل پارت 31

چشم های گربه ای اش همان طور خیره به خانه و افرا بود
شاید کیوان و افرا از این بابت متعجب بودند که هیچ توجهی به او نکردند.

جای سوال داشت که او‌ دیگر برای چه آمده بود!؟
پوزخنده گوشه ی لبش آشکار ترین چیزی بود که میشد به آن توجه کرد
ولی کو چشم بینا..!

لحظاتی بعد خودش هم از بابت آن مغازه خوشحال شد
هرچه باشد حالا صاحب آن مغازه خودش بود

غذا در سکوت خورده شد و بعد از آن افرا به کمک کیوان سفره را جمع و جور کرد

سودا تمام مدت در سکوت خیره نگاهشان میکرد
بعد از بدرقه ی مهمان ها به اتاق برگشت
مثل تمام این چند روز دلش یک خواب حسابی میخواست
ولی کاش اینبار خواب هایش سراسر کابوس نباشد!
…….

عصر بعد از یک دوش حسابی آماده شد تا سری به مغازه بزند
ماله پدرش بود ولی چند سالی میشد که سری به آنجا نزده بود
ادکلنش را زد و از اتاق خارج شد
افرا روی مبل خوابش برده بود،درست مثل یک بچه!

لبخندی روی لبش نشست و با نگاه کوتاهی از خانه خارج شد
ولی کاش هرگز از خانه بیرون نمی‌زد!

با قدم های محکم و قاطع خودش را به آدرسی که از چند سال پیش در ذهنش مانده بود رساند

همه چیز خوب و آرام بود.
تجارت فرش سود زیادی برایش داشت و این را از همان ورود روز اول فهمیده بود
به خصوص که مغازه ی بسیار بزرگی هم بود

تا شب چرخی داخل مغازه اش زد و در آخر که همه چیز را سر و سامان داد قصد بازگشت به خانه را کرد

در طول راه حالش خیلی خوب بود شاید دلیلش همین کار کردن و مشغول شدن فکرش بود

قدم میزد که نگاهش روی کیف خوش
رنگی که از پشت ویترین خودنمایی
میکرد خیره ماند

بند طلایی اش بسیار زیبایش کرده بوده
افرا با دیدنش خوشحال میشد؟!

بدون تعلل وارد مغازه شد و با لبخند از فروشنده خواست کیف را برایش بیاورد
بعد از بررسی کامل حساب کرد و از آنجا خارج شد

سر راه کمی خرت و پرت خرید و با همان شادی و سرحالی به طرف خانه رفت

هوا تاریک شده بود و حسابی گرسنه اش بود
کلید را در قفل چرخاند و وارد خانه شد

یک لحظه‌ با دیدن تاریکی خانه شکه شد
به خصوص که بوی خوش هیچ غذایی به مشامش نمی‌خورد
شاید افرا خواب باشد!

برق را روشن کرد و نگاهش را در خانه چرخاند و در اتاق را باز کرد
تخت مرتب بود.
کجا رفته بود!؟

با استرس آب دهانش را قورت داد و خواست به طرف تراس حرکت کند که با دیدن بشقاب و لیوان شکسته که کنار میز نهارخوری افتاده بود از حرکت ایستاد
شاید از روی میز سر خورده باشد
ولی چرا؟!

نبودن افرا حالش را بد میکرد آن شیشه شکسته ها که دیگر نابودش میکرد
دست هایش ناخودآگاه می‌لرزید.

بازی بعدی!؟

لحظاتی همان جا ایستاده بود که صدای تلفن بلند شد
شکسته شدن سکوت خانه توسط تلفن وهم آور بود
به خصوص برای کیوان!

به هر نحوی بود خودش را قبل از قطع شدن تماس به تلفن رساند
با صدای گرفته ای جواب داد:

_بله؟

فردی که پشت خط بود سکوت کرده بود و تنها صدای نفس هایش بود که به گوش میخورد
بار دیگر سوالش را تکرار کرد اما وقتی جوابی دریافت نشد سری تلفن را قطع کرد

اولین بار بود که تا به این حد میترسید

شاید یک ساعتی در خانه قدم زد و فکر کرد به تمام جاهایی که افرا می‌تواند آنجا حضور داشته باشد
اما بشقاب و لیوان شکسته تمام معادلاتش را به هم می‌ریخت

سیگار گوشه ی لبش دهانش را می‌سوزاند با عصبانیت روی ظرف شویی خاموشش کرد و به طرف تلفن رفت

سعی کرد این طوری فکر کند که ظرف ها از دست افرا افتاده
یا شاید با کیوان قهر کرده و رفته
ولی چرا آنقدر بی رحم!؟

اولین جایی که تماس گرفت خانه مادر و پدرش بود
ولی چه چیزی تلخ تر از این که آنها هم خبری از افرا نداشته باشند!

با ناامیدی به تمام جاهایی که به فکرش رسید زنگ زد
ولی گویا هیچ کس از او باخبر نبود
قهر تا به این حد؟!
ناپدید شدن دیگر واقعا بی رحمی بود!

دلتنگی بی شک نابودش میکرد
کنار تلفن روی زمین سرخورد و چشم هایش را بست
سرش درحال انفجار بود ولی چه کاری میتوانست انجام دهد!

(لطفا همه نظراتتون رو کامنت کنید
هر روی قراره پارت بدم پس کامنت فراموش نشه که بهم انرژی میده ✨)