رمان شاه دل پارت 41

با وسواس خاصی تنگ ماهی های قرمز را روی میز میگذارد و جای جعبه ی شیرینی را هم برای زیباتر شدن آنجا تغییر میدهد

همه چیز کامل و آماده است
همان طور که نگاهش روی پاپیون سبزه گیر کرده ناخونش را میجوید و زیر لب زمزمه می‌کند:

_پس کجا موندی تو آخه

نیم ساعت بیشتر تا سال تحویل نمانده است و ساعت ۱۲ شب را رد کرده

صدای قارو قور شکمش که بلند میشود بدون حرفی شکلاتی به دهان می‌گذارد و از جایش بلند میشود

شماره ی کیوان را میگیرد اما با شنیدن

“مشترک مورد نظر پاسخ گو نمیباشد”

با اعصابی بهم ریخته تماس را قطع می‌کند

نگاهش روی قابلمه های شامی است که دست نخورده روی اجاق گاز خودنمایی میکند و عجیب وسوسه خوردنش دست از سرش برنمی‌دارد
اما شب عید است و به هیچ عنوان دلش نمی‌خواهد غذایی را که با عشق درست کرده تنها بخورد

یک ربع همان طور طول و عرض خانه را متر می‌کند که بالاخره سر و کله ی کیوان با صورتی خسته پیدا میشود

لبخندی از سر آسودگی روی لب هایش نقش می‌بندد اما به تندی میگوید:

_معلوم هست کجایی تو،چرا زنگ میزنم جواب نمیدی؟

با بی خیالی تمام آرام زمزمه می‌کند:

_کارا طول کشید توی مغازه

بی توجه به چشم های متعجب و عصبی افرا به طرف اتاق قدم برمی‌دارد:

_تا دوش میگیرم شام رو بکش

از این لحن دستوری اش خدا میداند که چقدر متنفر است اما با تمام اینها سری تکان می‌دهد و وارد آشپزخانه میشود

همان طور که برنج را داخل بشقاب ها میریزد فکرش درگیر کارها و رفتارهای کیوان است

یک ماهی میشود که دیگر پیش دکترش نمی رود
دقیق به یاد دارد که آن روز با خوشحالی با جعبه ای شیرینی وارد خانه شد و اولین حرفی که از دهانش خارج شد ای بود که:

_دکترم گفته حالت خوبه و نیازی نیست دیگه بیای اینجا

بی شک بهترین روز زندگیشان به حساب می آمد و لبخند از لب هایشان برداشته نمیشد

میز را با سلیقه می‌چیند که خداروشکر کیوان هم از حمام بیرون می آید
اما به خاطر رفتار های اخیر سکوت میکند و پشت میز مینشیند

با ولع تمام غذا را قبل از تحویل شدن سال تمام می‌کنند و بدون جمع کردن میز از آشپزخانه خارج می‌شوند

روی مبل دونفره ای که دقیقا روبه روی تلویزیون قرار دارد می‌نشینند و تنها صدای مجری است که سکوت خانه را میشکند

لحظاتی بعد صدای شلیک توپ ها نشان می‌دهد که وارد سال جدید شده اند

صدای کیوان به گوشش میخورد:

_عیدت مبارک

با خوشحالی به طرفش برمیگردد اما چهره ی سردش تمام شادی هایش را دود میکند
آرام تر فقط زمزمه می‌کند:

_عید تو هم مبارک

بدون هیچ گونه روبوسی یا حتی عیدی از روی مبل بلند میشود:

_من خستم میرم بخوابم

در سکوت تنها خیره ی رفتنش میشود
شاید یکی دو هفته ای می‌شود که تمام رفتار هایش صد و هشتاد درجه تغییر کرده است

بغض کرده همان جا روی مبل دراز میکشد و چشم هایش را می‌بندد

کیوانی که مهربانی و مظلومیت از چشم هایش میبارید به یک باره دود شد و رفت هوا
بعد از اینکه حالش کاملا خوب شد هرگز آن آدم سابق نشد

مردی که غرور از رفتار هایش می‌بارد
غذا خوردنش چنان با غرور بود که یک لحظه شک میکرد که او همان کیوان باشد

یا حتی زمانی که راه میرود چنان با غرور و تکبر قدم برمی‌دارد که شدید دلتنگ کیوان گذشته ها میشود
کیوان گذشته های عجیب مهربان بود

ولی حالا یک تکه سنگ شده و تمام فکر و ذکرش در کار هایش خلاصه میشود
و در نهایت با خستگی تمام به خواب می‌رود

گرچه قبل ها هم چنان با هم خوب و خوش نبودند اما هرچه باشد وضعیت زندگیشان خیلی بهتر از حالا بود

قطرات اشک‌ ناخودآگاه روی گونه اش می‌چکد و سپس روی موهایش سقوط میکند

زیر لب حرف هایش را زمزمه می‌کند:

_شاید ناشکری کردم!

خیره به سقف اتاق میشود و گویا با خدایش درحال درد و دل است:

_فقط میخوام مثل قبل بشه

درد و دل هایش زمان زیادی میبرد و در نهایت همین اشک هایش است که او را وارد دنیای خواب میکند

درون خواب حالش خوب است
بغض نمیکند و فکر های بی سر و ته سرش را به درد نمی آورد!

…….

با گرسنگی شدید چشم هایش را باز میکند و بعد از خمیازه ی بلندی در جایش می‌نشیند
گردن و کمرش حسابی درد میکند
آخر عادت ندارد روی مبل بخوابد!

بی توجه به کمرش از جایش بلند میشود

زیر کتری را روشن میکند و تا به جوش اومدن آب روی صندلی مینشیند

نگاهش روی نان های ریز و لیوان چای ثابت میماند
گویا کیوان زمان زیادی است که صبحانه اش را خورده و رفته

عادی است!
این روز ها عادت کرده است تنهایی ناهار و صبحانه و حتی گاهی شام بخورد

کاش هرگز صاحب آن مغازه نمیشد!
یا حتی سودا تمام آنجا را با خودش میبرد آن وقت حالا کنار هم با شادی می‌نشستند و صبحانه می‌خوردند
شاید در این میان حرف هایی هم رد و بدل میشد که قطعا شیرین بودند!

شاید تنها کار هایش باعث تغییر رفتار هایش نباشد
سرکار رفتنش را میشد قبول کرد اما امان از رفتار های سرد و خشکش!
هیچ دلیل منطقی برایش پیدا نمیکرد

صدای قل خوردن آب کتری باعث شد از فکر و خیال هایش بیرون بیاید

عجیب بود که دیگر احساس گرسنگی نمی‌کرد!

تنها یک لیوان چایی برای خودش ریخت و از آشپزخانه خارج شد

مثل تمام این روز هایش وارد بالکن شد و در جایش نشست

الحق که آن روز ها قشنگ ترین روزهای زندگی مشترک‌شان بود

کیوان الان هیچ شباهتی به قبل ها نداشت!

(اینم ی پارت طولانی،پس کامنت فراموش نشه✨)