رمان چشم های وحشی پارت ۶۱

# پارت ۶۱

وسایلم را جمع کردم و خمیازه‌ای کشیدم.

_ تا کلاس بعدی خیلی مونده پاشو بریم یکم قدم بزنیم.

صدای جنیفر بود.

_ باشه بریم.

از جایم بلند شدم و همراه جنی از کلاس بیرون آمدیم.

لندن حسابی سرد بود و هواشناسی احتمال بارش برف را داده بود‌.

_ بریم یک کافی بخوریم ؟

لبم را آویزان کردم.

_ من هوس شیر کاکائو کردم .

جنیفر دستم را کشید و از حرکت متوقفم کرد.

_ چی شد جنی ؟ بیا بریم دیگه.

_ چند لحظه صبر کن. تو که همیشه می‌گفتی از شیر کاکائو متنفری.

راست می‌گفت از شیر کاکائو متنفر بودم ؛ اما عجیب دلم شیر کاکائو می‌خواست.

_ نمی‌دونم ؛ ولی هوس شیر کاکائو کردم.

_ میگم نکنه …

میان حرفش پریدم

_ نه فکرش هم نکن.

_ خب یک احتماله، بهتر نیست مطمعن بشی؟

شوکه بودم و مغزم کار نمی‌کرد

_ میگی چی‌کار کنم ؟

_ باید آزمایش بدی.

با استیصال روی نیمکتی که نزدیکمان بود نشستم.

_ فردا صبح اولین کار که می‌کنی این‌که آزمایش بدی من هم باهات میام.

_ وای حالا چی کار کنم.

_ هیچی زانو غم بغل نگیر بلند شو بریم .

از روی نیمکت بلند شدم و همراه جنی به راه افتادم.

……………….

آستین لباسم را پایین کشیدم و از روی صندلی بلند شدم.

جنیفر کمک کرد تا پالتو‌ام را بپوشم.

_ بلند شو بریم یک دوری بزنیم تا جواب آماده بشه چند ساعتی فرصت داریم.

_ حوصله بیرون رو ندارم.

_ این‌جا هم نمیشه نشست بلند شو.

با اصرار جنی از آزمایشگاه بیرون رفتیم.

آن حوالی پارک کوچکی بود.

به طرف پارک رفتیم و نزدیک زمین بازی بچه ها روی صندلی نشستیم.

بخاطر سردی هوا پارک خلوت بود.

نگاهم‌ را به تاب و سرسره ها دوخته بودم.

_ به چی فکر می‌کنی ؟

_ به جواب آزمایش.

_ نگران نباش، حالا که شرایط خوبه چرا این‌قدر می‌ترسی.

_ دلم نمی‌خواهد تو این یکی دو ماه مونده به عروسی‌ام حامله باشم.

_ فعلا که معلوم نیست، بالفرض هم که باشی کاری که شده.

بغض کرده بودم.

_ آه جنی من چی‌کار کنم ؟

_ بزار جواب رو بگيريم بعد غصه و عزاداری رو شروع کن.

غم، چه واژه‌ی تلخی!

نفوذ می‌کند در استخوان هایت

جاسوس می‌شود در قلبت .

و آرام آرام

از چشم هایت

بیرون می‌ریزد.

……………

_ گل چهره جون اینجایید؟

صدای آنی بود.

کنار در حمام گوشه‌ی اتاق نشسته بودم.

_ چرا این‌جا نشستی ؟

_ چی‌کارم داشتی آنی؟

_ ناهار حاضره ، عمه خانوم گفتن بیام صداتون کنم.

_ میل ندارم.

_ چیزی شده ؟

بغضم ترکید.

آنی در آغوشم کشید.

_ چی شده گل چهره جون ؟ بامن حرف بزنید.

بریده بریده گفتم :

_ قول می‌دی به کسی نگی ؟

_ قول می‌دم.

_ من .. من..

_ تو چی ؟

_ حامله‌ام.

آنی برای چند لحظه خیره نگاهم کرد؛ اما فوری با لبخند درآغوشم کشید.

_ وای تبریک می‌گم چه خبر خوبی.

دستم را روی لب هایش گذاشتم.

_ هیس آروم باش، نمی‌خواهم کسی چیزی بفهمه.

_ خب بلاخره که همه متوجه می‌شن.

_ وای آنی با من بحث نکن.

_ یعنی می‌خواهی بگی که بچه رو نمی‌خواهی؟

دوباره بغض کردم و دستم را روی شکمم گذاشتم.

_ نمی‌دونم.

_ می‌خواهی سقطش کنی ؟

_ می‌گی بندازمش؟

_ من همچین حرفی رو نزدم ؛ اما اگه نمی‌خواهیش باید زودتر تکلیف خودت و اون بچه رو مشخص کنی. دیر یا زود بلاخره لو میره این داستان.

_ نمی‌دونم باید فکر کنم.

_ من یک دکتر خوب می‌شناسم اگه خواستی می‌تونم باهاش تماس بگیرم.

فعلا بیا بریم تا عمه خانوم شک نکرده و خودش نیومده بالا.

نگاهم را به پنجره اتاق دوخته بودم.

آنقدر درد وجودم را پر کرده بود که فرق نمی‌کرد

پاییز باشد ، برگ‌ها بریزد و خیابان‌های شب نارنجی شود.

همه چیز را به رنگ درد می‌دیدم.

صورتم را پاک کردم و از جایم بلند شدم.

آنی راست می‌گفت باید تکلیفم را اول با خودم روشن می‌کردم.

……………..

در اتاق باز شد و آنی وارد اتاق شد.

_ باهاش حرف زدم. گفت فردا ۹ صبح اون جا باشی.

_ ممنونم آنی.

_ می‌گم گل چهره جون از تصمیمت مطمعنی؟

بی رحم شده بودم و انگار عواطف مادرانه‌ام را در خود کشته بودم.

_ حتما پیش خودت می‌گی چقدر من آدم سنگدل و عوضی هستم.

_ اوه نه من قضاوتتون نمی‌کنم.

_ مجبورم آنی، دلم نمی‌خواهد تو چنین شرایطی بچه به همه برنامه هام گند بزنه.

_ لازم نیست به من توضیحی بدید.

_ ممنونم بابت کمکت.

_ خواهش می‌کنم.

این روزها انگار کسی گردنم را محکم گرفته بود.
و تا اوج خفگی فشار می‌داد و بعد!
یکدفعه رهایش می‌کرد.

خوب ، خوب ، خوب بودم ؛ اما یک دفعه.
بد ، بد، بدتر می‌شدم.

حالم را چگونه توصیف کنم؟

در برزخ عقل و قلب دنیا گیر افتاده بودم و همه‌جا تاریک بود.

تاریکِ تاریک.

سردِ سرد .

و

چقدر تنها بودم.
………………

(کامیار)

پشت میز نشسته بودم و داشتم صبحانه ام را می‌خوردم

امروز یک قرار کاری مهمی داشتم.

خمیازه کشان وارد آشپزخانه شد.

_ صبح بخیر خانوم کوچولو چرا این‌قدر زود بیدار شدی؟

پشت میز نشست.

_ یکم ضعف داشتم گفتم تا نرفتی بیایم باهام صبحونه بخوریم.

تکه‌ی نان را برداشتم و رویش مربا مالیدم.

_ الهی قربونت بشم، همه‌اش بخاطر استرسه‌ ببین چقدر هم لاغر شدی از بس استرس گرفتی، بیا این لقمه رو بخور.

لقمه را از دستم گرفت.

_ چطور حرص نخورم. چند ماه دیگه ازدواج می‌کنیم و اون وقت ما هیچ کار نکردیم.

_ تو نگران هیچ چیز نباش، خودم همه چیز رو درست می‌کنم.

_ ببینیم و تعریف کنیم.

از پشت میز بلند شدم.

_ من باید برم گلی، یک قرار مهم دارم. کاری با من نداری ؟

_ نه مراقب خودت باش عزیزم.

گونه‌اش را بوسیدم.

_ کامل صبحانه ات رو بخور خانومم.

_ چشم‌ برو دیرت شد.

_ مراقب خودت باش دلبر جانم.

دوباره بوسیدمش و از آشپزخانه بیرون زدم.

( مهربون ها اینم پارت امروز ، کامنت یادتون نره ❤️❤️)