سرنوشت تغییر کرده (قسمت چهارم)

داشتم از پنجره بیرون رو نگاه میکردم.. اتاقی که مربوط من میشد تویی طبقه‌ای 16 بود.. هوا ابری بود و آسمان تاریک… چراغ های اتاق خاموش.. نمیدونم چند دقیقه یا چند ساعت داشتم از پنجره بیرون رو نگاه میکردم.. که صدای باز شدن درِ اتاق مرا به خودم آورد. همه جا تاریک بود.. همه چیز تیره.. نمیدیدمش اما می‌فهمیدم کسی که اینجوری بدون ملاحظه در اتاق منو باز می‌کنه کیه…
با صدای دورگه خطاب بهش گفتم: تو آدم نمیشی؟
آروم خندید و زیر لب گفت: ببخشید..
چقدر خندیدنش شبیه خندیدن او بود…
کلید و زد و همه جا رو روشنایی پر کرد.. چشامو بستم و بعد از چند دقیقه دوباره بازشون کردم..
هنوز داشتم از پنجره بیرون رو نگاه میکردم.. صدای قدم هاشو شنیدم که داشت نزدیک میشد..
شروع کرد به حرف زدن: خب من چند تا پرونده آوردم.. که دستتون رو میبوسه.. دیروز کار تون عالی بود… داریم کم کم به اونا نزدیک میشیم.
چیزی نگفتم حتی برنگشتم نگاش کنم..
اینبار در صداش خبری از انرژی قبل نبود: راستی دوباره حال ندارین که.. نکنه دوباره همون کابوس..
بالاخره نگاش کردم… یکمی نگام کرد و با دست راستش اشاره کرد به چشم هایش و گفت: قرمز شدن.. حدسم درست بود؟
لبخند زدم و گفتم: یکمی سر درد داشتم الان خوبم.. درست نخوابیدم قرمزی چشام واسه اونه.. پرونده ها در مورد چی هستن حالا؟
دوباره با همون انرژی قبلی خود گفت: این پرونده ها هم مربوط مِحمَت امیر میشه.. کلَک یه بار داره به چی بزرگی اونجا انتقال مواد.. آدم فروشی.. و هر چیزی که فکر میکنید انجام میدن… اگه ثابت کنیم که بار واسه محِمَت هست دیگه گرفتنش خیلی آسونه.. آخه بار رو به اسم یکی دیگه خریده.. ولی از اونجایی که من خیلی باهوشم فهمیدم که بار واسه محِمَت بود نه کسی دیگه..
وقتی حرفاش تموم شدن پرسیدم: خب چجوری فهمیدی بار واسه محِمَت هست؟
دوباره آروم خندید و گفت: خب شما سرتون گرم پرونده های بزرگ تر بود منم گفتم حالا که تموم کار ها رو ریس انجام میدن منم یکمی کمک کنم.. هر شب میرفتم تو اون بار ولی خب با کمی تغییرات در قیافه.. متوجه شدم هر کسی که اونجا کار میکرد به محمت میگفتن ریس.. آقا.. حالا نه فقط این که محمت یه اتاق مخصوص داره.. اینم دلیل نمیشد.. اونجا با یه دختر ایرانی آشنا شدم.. همونجا کار میکرد.. اونجا تویی بخش نوشابه، الکل و خب ساقی بود دیگه .. یه روز دیدم که با آرایش غلیظ..