دلنوشته
آدما میرن و تنها یادگاری ای که از خودشون به جا میذارن دلتنگیه. دلتنگی ای که ساعت ۳ صبح، از خواب بلندت میکنه، سرت داد میزنه، بهت فحش میده و به گریت میندازه. دلتنگی به جا مونده از برخی آدما، پررنگ تر از حضور تمام و کمال خودشونه. دردناکه.
– تجربه کردین
🥀🥀🥀🥀🥀🥀
هرکسی تو کتاب زندگیش، یه فصلی داره که حتی تو خلوت خودش هم دوست نداره اونو دوباره بخونه.!
🥀🥀🥀🥀🥀
توی زندگی، آدما با خیلیا حرف میزنن،
اما با همشون درد و دل نمیکنن.
دردودل کردن، مثل جار زدن نقطه ضعفه.
عین این میمونه که خودت رو در برابر یکی دیگه خلع سلاح کنی.
حالا دیگه آدم بیدفاع با یه تلنگر زمین میخوره.
واقعیت اینه که همهی حرفا رو نباید گفت،
همهی اشکا رو نباید ریخت،
اما کسی که تا پای دردودل کردن میره،
یعنی دیگه چیزی واسهی از دست دادن نداره.
سخته یه روز، مو به موی خودت رو واسه یه نفر وا کنی، بعد همون یه نفر، بشینه و آب شدنت رو تماشا کنه..
🥀🥀🥀🥀🥀🥀
من نیاز دارم…
به اینکه مدتی نباشم!
به اینکه فرسنگ ها فاصله بگیرم از آدما!
به اینکه خودمو پیدا کنم و با یه بغل زخماشو بپوشونم!
به اینکه زندگیمو با تنهایی شروع کنم و ادامه بدم!
به اینکه احساساتم رو خاموش کنم و با منطق زندگی کنم!
به اینکه بیخیالی رو سنجاق کنم توی زندگیم و هرگز خودمو درگیر هیچکسی نکنم!
به اینکه هیچ چیز، هیچ کس، هیچ حرفی برام مهم نباشه و هیچ آدمی رو توی زندگیم بولد نکنم!
خودم باشم و تنهاییام
انقدر غرق بشم توی تنهاییام که فراموش کنم هر آدمی رو که توی زندگیم بوده و انگار فقط منم که توی این دنیا نفس میکشم.