رمان شاه دل پارت 21

آن موهای ژولیده و قیافه اش طوری بود که ناخوداگاه دلش میخواست محکم در آغوشش بگیرد اما در آن لحظه فرصت همچین کاری را نداشت..

_پاشو بریم بیرون کیوان

لحظاتی خیره صورتش شد و به آرامی از جایش بلند شد و از دستشویی خارج شد..
صدای تلفن خانه که آمد بیخیال کیوان شد و تلفن را جواب داد..
مادر کیوان بود!‌
گویا خاله کیوان از خارج برگشته بود و برای شام دعوتشان کرد.

تماسش که پایان یافت نگاهش به کیوان خورد که روی مبل نشسته بود و قطره اشکی که روی صورتش می‌چکید‌ متعجبش کرد و قلبش فشرده شد!

_چی شده؟!

سرش را بالا گرفت و با چشم های خیس مشکی اش خیره شد و با تعلل گفت:

_گذشته آزارم میده

شاید همان گذشته ای که خاطراتش در گورستان قبلش به فراموشی سپرده بود..
خاطراتی که با به یاد آوردنش زخم قلبش عمیق تر میشد!

_میتونی باهام حرف بزنی

لحظاتی سکوت کرد و تازه به خودش آمد و اشک هایش را پاک کرد

_چیزی نیست

درحالی که او را میان هزاران علامت سوال تنها می‌گذاشت به اتاق رفت..
اولین گامی که برای بهبودی او باید برمی‌داشت ایجاد اعتماد بود!

تا شب خانه در سکوت مطلق فرو رفته بود و هیچ کدام قصد شکستن آن سکوت را نداشتند..

ساعت ۷ بود و باید آماده ی رفتن می‌شدند کیوان که در خواب عمیقی فرو رفته بود را بیدار کرد

_پاشو دیره دیگه..باید بریم زودتر

گرچه هیچ دلش نمیخواست در آن مهمانی شرکت کند..کیوان که لباس هایش را از روی تخت برداشت و از اتاق خارج شد سراغ کمدش رفت و سعی کرد مرتب تر از همیشه باشد..

مانتوی نسکافه ای رنگ که کمربند کشی داشت به همراه شلوار مشکی و شال کرمی ست زیبایی میشد
جلوی آینه نشست و آرایش ملایمی کرد که همان لحظه کیوان وارد اتاق شد

از پشت میز بلند شد و منتظر شد کار او هم تمام شود
کمی عطر روی گردن و لباسش زد و‌ برگشت سمت افرا‌،احساس میکرد موهایش زیادی جلب توجه می‌کند

قدمی نزدیکش شد و به آرامی موهایش را داخل شال فرو برد،اصرار دفعه قبل برای آرایش کجا و این کارش کجا!

_این طوری بهتره

لبخندی زد و خیره چشم های عسلی اش شد، چشم هایی که بیشتر از هر چیزی جلب توجه میکرد.. ناخودآگاه نگاهش از چشم هایش به طرف لب های قرمزش سوق پیدا کرد لب هایی که وسوسه بوسیدنش‌ لحظه ای رهایش نمی‌کرد
سرش را خم کرد و در یک حرکت ناگهانی آرام لب هایش را بوسید..

اول در شک کارش بود اما بوسه های طولانی اش باعث شد همراهی اش کند

دستش را دور کمرش حلقه کرد و بیشتر به خودش فشرد

لحظاتی در همان حال بودند که خودش را عقب کشید و نگاهی به صورتش انداخت که از شرم قرمز شد و سرش را پایین انداخت لبخندی روی لبش نشست و گفت:

_دم در منتظرم زود بیا

بدون اینکه منتظر جوابی باشد اتاق را ترک کرد، احساس میکرد درون کوره ای داغ فرو رفته و تمام وجودش به آتش کشیده شده
بار دیگر خودش را در آینه مرتب کرد و از اتاق خارج شد..سعی میکرد‌ از چشم تو چشم شدن با کیوان خودداری کند!

هر دو حاضر بودند و بعد از قفل کردن در به راه افتادند..در این میان تنها دست باند پیچی شده کیوان بود که حالشان را دگرگون میکرد!

در تمام طول راه کیوان خیره ماشین ها و سرنشینانشان بود و با خودش فکر میکرد اگر خودش را جلوی ماشین آنها بیندازد بلافاصله ترمز را میگیرند و چند تا فحش آب دار حواله اش می‌کنند که از کرده خودش پشیمان شود یا با سرعت بالا زیرش می‌کنند!

با رسیدن به خانه مجبور شد به فکر های بی سر و تهش خاتمه دهد‌
همین که پا به خانه گذاشتند دختر خاله اش اولین نفری بود که به استقبال آمد

حضور افرا را نادیده گرفت و محکم خودش را در آغوش کیوان پرت کرد

_دلم واست تنگ شده بود پسر

و حالا سر تا پا گوش بود جواب کیوان را بشنود

_منم همین طور سودا جان

لحنش کاملا عادی بود پس کمی آرام شد دختری که سودا نام داشت حالا نگاهش را به افرا داد و گفت:

_خوش اومدین

لبخند به لب داشت اما بغل کردن کیوان در جمع هیچ حسی خوبی به او نداد پس خیلی عادی احوال پرسی کرد و در نهایت کنار کیوان نشست..

تا موقع شام سودا یک ریز حرف زد و دهانش بسته نشد موقع شام ولی سکوت بود و سکوت!

بعد از خوردن شام ساعت ۱۰ بود که سودا رو به کیوان گفت:

_من امروز ی بسته سفارش دادم و شب قرار بود برم بگیرم..میشه همراهم بیای؟

از سوال او جا خورد و بدتر از آن که کیوان هم به راحتی قبول کرد و سفره جمع نشده خانه را ترک کردند

زمانی که کیوان حضور نداشت دقیقه ها به کندی سپری میشد و تا برگشت آنها خودش را در آشپزخانه مشغول کرده بود که حضور حاجی را احساس کرد:

_دست کیوان چی شده؟

تنها گیرش انداخته که همچین سوالی بپرسید..حقیقتا مدتی بود از حاجی هیچ خوشش نمی‌آمد گرچه آدم بدی نبود

_میخواست خودکشی کنه!

درست حدس زده بود!
خوب می‌دانست گاهی اوقات افکار خودکشی تا مدت ها گریبان گیرش است!

_چرا اوایل خودتون نگفتین بره پیش روانپزشک؟

_که بگن پسر حاج مرتضی دیوانه است
اگرچه خودشم راضی نبود

با شنیدن این حرف ها از دهانش مغزش سوت کشید، دیگر چیزی نگفت و از آشپزخانه خارج شد..تمام مدت همان جا ماند و به حرف هایش فکر کرد
یکی دو ساعت بعد کیوان و سودا سر و کله اشان پیدا شد
سودا که با لبخند به اتاق رفت و در جمع حضور پیدا نکرد کیوان که طبق معمول هیچ چیزی در چهره اش هویدا نبود!

وقتی افرا را بین خانواده اش پیدا نکرد در آشپزخانه سراغش رفت که همان جا تنها نشسته بود

_چرا تنها نشستی

سرش را بالا گرفت و اخم کرد

_چه عجب اومدی

حسادت میکرد؟!
لبخندی رو لبش نشاند همان لبخند هایی که هزاران معنا برای خودش دارد!

_درخواست کرد منم نتونستم رد کنم

چه دلیلی میدید برای افرا توضیح دهد!

(امیدوارم از این پارت هم خوشتون اومده باشه..بی صبرانه منتظر نظرات شما هستم 🥺😊)