رمان شاه دل پارت 22

با عصبانیت از روی صندلی بلند شد

_جز‌ تو مگه کس‌‌ دیگه ای نبود ببره

برای خودش هم جای سوال داشت که چرا آنقدر جوش زده بود
به خصوص که لبخند کیوان اعصابش را بیشتر به هم می‌ریخت!

_حالا که چیزی نشده رفتیم و برگشتیم

خونسرد بودنش بدتر اعصابش را داغون کرده بود
قصد بازگشت داشتند با همان ابرو های گره خورده همراه کیوان از آشپزخانه خارج شدند
بعد از خدافظی از همه پدرش کیوان را در آغوش گرفت و گویا کنار گوشش چیزی زمزمه میکرد

از آغوشش بیرون آمد و حالا او هم مثل افرا اخم به ابرو داشت و نشان میداد که حرف های پدرش چنان خوشایند هم نبوده!

سودا که حتی برای بدرقه و خدافظی از اتاق خارج نشد
چه بهتر!
تا خود خانه هر دو سکوت کرده بودند و همین که رسیدند افرا به اتاقش بازگشت و کیوان هم درحالی که لباس هایش را داخل کمد می‌گذاشت مدتی خیره افرا شد
شاید دنبال چیزی در چهره اش میگشت

از اتاقش بیرون آمد و پشت سرش در اتاق را هم بست و روی مبل دراز کشید
آن دختر هیچ و پوچ قهر کرده بود خوش اندازه کافی فکر و خیال داشت برای همین بی خیال ناز و منت کشی او شد

حرف های پدرش باعث می‌شد تا خود صبح فکر کند و لحظه ای خواب به چشم هایش نیاید!
مدت کمی از ازدواجش گذشته و او به تنهایی تصمیم گرفته پسرش پدر شود
چه می‌گفت..بچه!

آن زنی که اکنون در خانه اش زیر یک‌ سقف با او زندگی میکرد هم‌ انتخاب پدرش بود
حالا یک بچه هم اضافی میشد؟!
بچه ای که باید مجبور بود تمام درد و زخم های آن زندگی را تحمل کند!

سر خورد روی زمین و همان طور که دستش را روی سرش می‌گذاشت کلمه ای که افرا آن روز ها به زبان آورده بود در سرش رژه میرفت
“روانی”
بچه اش هم احتمالا این گونه صدایش میکرد!

کاش او سالها پیش مرده بود حداقل مجبور به تحمل این درد ها نبود..
کاش آن دختر حالا زنده بود
حداقل زنده بودن او بهتر بود تا اویی که همه‌ی جهان ازش نفرت دارند!

سرش درحال انفجار بود
کاش صداهای مغزش آرام می‌گرفت
کاش امروز میمرد و افرایی نبود که نجاتش دهد
خسته از تمام کاش های نا تمام!

لحظاتی خیره در اتاق افرا شد
ممکن بود افرا هم توهم او باشد و تنها در رویا هایش زندگی کند
شاید افرایی وجود خارجی نداشته باشد!
عمق فاجعه همان جاست!
——–
شاید کمر درد بود شاید هم صداهایی که در آشپزخانه به گوش میخورد باعث شد چشم‌هایش را باز کند

اولین تصویری که جلوی دیدش قرار گرفت ساعت دیواری بود ۱ ظهر را نشان میداد
عجیب بود که تا آن ساعت خوابیده بود

مبل باعث شده بود کمردرد طاقت فرسایی بگیرد و چشم هایش از خواب و شاید بیداری دیشب پف زیادی کند

بی هیچ حرفی دست و رویش را شست و به آشپزخانه رفت
افرا با قیافه ای سر سنگین درحال درست کردن نهار بود
خودش هم آماده بود و همه جا از تمیزی برق میزد

_چه خبره افرا خانم

سردی کلامش تا مغز و استخوانش نفوذ میکرد،به خدا که طاقت این رفتار ها را نداشت!

_خالت اینا خودشون رو برای نهار دعوت کردن

شاید از حضور سودا ناراحت بود وگرنه از او بعید بود از آمدن مهمان ناراحت باشد!

_پس بگو خانم چه زرنگ شده

به خیالش سعی داشت با شوخی و خنده او هم اخم هایش باز شود اما بیشتر اخم کرد و مشغول کارش شد

دیشب تنها جعبه ای که خریده بود را گرفتند و کمی هم از گذشته ها حرف زدند و به خانه برگشتند
نه هیچ کار دیگری!
حتی سعی می‌کرد با سودا صمیمی نباشد

بیخیال شد و برای خودش چایی ریخت و مشغول خوردن صبحانه شد که صدای زنگ در باعث شد دو لقمه نخورد دست بکشد و سری از پشت میز بیرون بیاید
آخر لباس هایش باید عوض میشد

پوزخندی که افرا برای این عجله اش زد را دید اما کاری نمی‌توانست آن لحظه انجام دهد
سوتفاهم هایی که به وجود آمده بود را باید در وقت درست بر طرف میکرد

وارد اتاق شد و لباس های مناسبی پوشید صدای احوال پرسی از بیرون می‌آمد
خودش را در آینه چک کرد و از اتاق خارج شد

تنها خانواده ی خاله اش بود و پدرش که همراه آنها آمده بود
هه..شاید میخواست مطمئن باشد که این خواسته اش را هم انجام میدهد
ولی این بار اشتباه نمی‌کرد!

بعد از احوال پرسی به آشپزخانه برگشت تا خودش چایی بیاورد
افرا به خاطر مهمان ها هم که شده لبخند به لب داشت کمی خیالش راحت شد و کمکش کرد

_بیاین بشینین دیگه کیوان

صدای سودا بود
کاش سودا همه چیز را بدتر از این نکند آن وقت جمع کردنش بی شک کار دشواری خواهد بود!

(نظراتتون رو حتما کامنت کنید😄)