رمان بوی گندم جلد دوم پارت سه

تلفن را در دستش جا‌‌به‌جا کرد و همزمان آرش را روی پایش تکان داد

_نمیدونم ریحانه جون اصلا چند شبه خواب نداره یکسره گریه و لجبازی نه خودش میخوابه نه میزاره ما بخوابیم

_شاید دل درد داره بچه، دکتر بردینش

_آره بابا دکتر بهش دارو داد دیگه شکمش درد نمیگیره موندم چیکار کنم

ریحانه خانم آهی کشید

_گفتی شبا بیشتره نه ؟

دستی به موهای یک دست مشکی آرش کشید

_آره امیر بنده خدا شب میاد خونه دیشب انقدر بچه جیغ و داد کرد رفت تو یه اتاق دیگه اصلا نمیدونم دردش چیه

_چی بگم امیرم بچگیهاش اینطوری بود ولی تا شیش ماه اول…آرش الان یکسالشه
حالا اینا رو ول کن بزار من چی میگم…برو از عطاری بگو فلوس میخوام…من واسه دریا و ساحل دادم جواب داد…یه پنج دقیقه بزارش تو آب جوش بهش بده…فقط خدا خدا کن بخوره اینجوری آروم میشه

با دقت به توصیه های ریحانه خانم گوش داد
بعد از کمی صحبت کردن تلفن را قطع کرد و نگاهش را به آرش داد که آرام بهش خیره بود

با اخم تصنعی نگاهش کرد

_چی میشه شبا همینجوری باشی هان فقط بلدی حرص بدی منو

پسرک با تعجب به مادرش چشم دوخته بود

دلش برایش ضعف رفت بوسه نرمی روی صورتش نشاند و میان اسباب بازی‌هایش گذاشت و خودش هم رفت تا به کارهایش برسد

امیر دیرتر از همیشه از شرکت آمد از چشمهای سرخش و سر و وضعش آشفتگی بیداد میکرد

دمنوشی برایش آماده کرد و کنارش روی مبل نشست

_بخور تا سردرت خوب شه

با صدایش سرش را از روی پشتی مبل برداشت و نگاه کوتاهی به لیوان انداخت

_چیه توش

لبش را بهم فشرد

_زهر هلاهل توش ریختم…الان که میفهمم آرش همه چیش به تو رفته…رفتم امروز از عطاری فلوس خریدم ریختم با آب جوش بهش بدم…با هزار ناز و نوز چند قطره بهش دادم بس که گریه میکرد

چشمانش را تنگ کرد

_فلوس دیگه چیه…این آت و آشغال ها رو به بچه نده حالش بدتر میشه

با حرص نگاهش کرد و از جایش بلند شد

_آشغال نیست یه گیاهه…مامانت گفت واسه گریه‌هاش خوبه آرومش میکنه

ابرویی بالا انداخت و لیوان را به بینیش نزدیک کرد

هوفف خدا انگار توش سم ریختم!

******

تکه های مرغ سرخ شده را درون ظرف گذاشت حالا میماند سیب زمینی ها

امیر زنگ زده بود و امروز قرار بود برای ناهار به خانه بیاید از آشپزخانه حواسش را به آرش داد که توی روروئکش ایستاده بود و حسابی سر و صدا راه انداخته بود

_جانم مامان چی میخوای ؟

پسرک سعی میکرد راه برود دستانش را محکم روی لبه روروئک گذاشته بود و خودش را جلو میکشید

_مامان قربونت بشه پسر قوی من

تازه یک سالگیش را تمام کرده بود ولی حسابی باهوش و زرنگ بود

با صدای زنگ تلفن به خودش آمد زیر گاز را کم کرد و به سمت تلفن رفت

با دیدن شماره اخمهایش توی هم رفت

باز همین ناشناس مزاحمش شده بود نه حرفی میزد و نه سوالش را جواب میداد از جانش چه میخواست !!

تصمیم گرفت این بار جور دیگری با او برخورد کند

تلفن را برداشت و جواب داد

_تو کی هستی…چی از جونم میخوای…چرا مزاحمم میشی هان بگو ؟

صدای نفسهایش از پشت گوشی میامد سکوتش داشت روی مغزش راه میرفت

_ببین چی میگم بهت…یه بار دیگه بخوای مزاحمم بشی مجبور میشم به پلیس زنگ بزنم اینو خوب یادت باشه

این را گفت و تلفن را قطع کرد و سرجایش کوبید

از حرص نفس نفس میزد روی مبل وا رفت حسابی این تماس ها کلافه اش کرده بود چند وقتی بود که شخص ناشناسی هر چند روز یکبار بهش زنگ میزد عجیب بود که نه کاری داشت و نه حرفی میزد فقط سکوت بود و سکوت ، حتی یکبار خواست به امیر این موضوع را بگوید ولی موضوعی پیش آمد و کلا فراموشش شد

حتما امروز بهش میگفت دیگر خودش هم خسته شده بود

آرش را که به نق نق افتاده بود بغل کرد و رفت تا سری به غذایش بزند

کف گیر را روی ظرف گذاشت

دست بر سرش گرفت و روی صندلی نشست
تا حالش کمی بهتر شود چرا یکهو سرش درد گرفت آخ لعنت بهت تو کی هستی که میخوای آرامشم رو ازم بگیری !

صدای چرخش کلید توی در آمد خودش را جمع و جور کرد و از پشت میز بلند شد

امیر با باکس های خرید وارد خانه شد

_به به عجب بویی راه انداختی بانو کجایی ؟

به سمت آشپزخانه رفت با دیدنش تمام خستگیش یکهو پر کشید و رفت

جعبه های خرید را روی میز گذاشت

به طرفش رفت و بوسه عمیقی روی پیشانیش نشاند

_گندم من چرا نیومده استقبالم ؟

دلش ریخت این روزها خودش را زود گم میکرد

لبخند تلخی زد و دستش را روی صورتش کشید

_خسته نباشی عزیزم ببخشید حالا چرا انقدر خرید کردی ؟

آرش را از بغلش گرفت و پشت میز نشست

_یادم رفت بهت بگم…مامان زنگ زد گفت امشب میان اینجا حالا میخواست به تو هم زنگ بزنه

نگاهی به خریدها کرد و سر تکان داد

_کار خوبی کردن خیلی وقته ندیدمشون زنگ میزنم دریا و ساحل اینا هم بیان

ابرویش را بالا برد

_خود دانی هر کاری دلت میخواد انجام بده
یه شربت بهم بده دهنم خشک شد بابا حواست از اول فقط به اون خریداست

با خنده سرش را به چپ و راست تکان داد
مردش حتی به این خریدها هم حسودی میکرد پوف

لیوان آب پرتقالی برایش ریخت و جلویش گذاشت

صدای زنگ پیامش بلند شد رفت تا جواب دهد

دو پیام جدید اولی را باز کرد

《 من برات ضرری ندارم چرا انقدر شاکی هستی ؟ 》

چشمانش گرد شد این دیگر کی بود ؟!

تند پیام دوم را باز کرد

《 فردا جواب تمام سوالاتو میگیری خودمو بهت معرفی میکنم ولی قبلش باید بگم که هیچکس نباید از ملاقاتمون خبر داشته باشه 》

نفس در سینه اش حبس شد

کف دستانش عرق زد نشانی از خودش داده بود این ناشناس که بود ؟

نگاه اجمالی به سمت آشپزخانه انداخت امیر با آرش سرگرم بود

برایش تایپ کرد

_تو کی هستی قصدت از اینکارا چیه؟

قلبش در سینه تند میکوبید باید به امیر میگفت یاد حرف آخر پیامش افتاد کسی نباید خبر داشته باشد ولی آخر چرا !!

انقدر در خودش بود که صدا زدن های امیر را نشنید سرش را بالا گرفت و آب دهانش را قورت داد

اخمهایش در هم بود و با چشمانی ریز شده
خیره اش بود

_چ..چیزی..گف…گفتی؟

آرش را روی روروئکش گذاشت و به سمتش رفت

_چرا هر چی صدات میزنم جواب نمیدی کی بود؟

ناخوداگاه گوشیش را محکم در دستش فشرد
دستپاچه نگاه دزدید

_هی.. هیچی…یکی از دوستام بود

صدای زنگ پیامش دوباره بلند شد

دست و پایش را گم کرد حالا باید چکار میکرد

امیر کلافه سر تکان داد و از جایش بلند شد

_جوابشو بده حتما کار مهمی باهات داره

گنگ سرش را بالا گرفت تمام رفتارهایش ضایع بود دستانش میلرزید جلوی چشمان تیزی مثل امیر که با دقت کارهایش را زیر نظر داشت چطور باید پیام را باز میکرد

کنجکاو بود بداند چه چیزی برایش فرستاده است

با دیدن متن پیام حسابی گیج شد

《 نگران نباش قرار نیست آزارت بدم یا اتفاق بدی بیفته فردا قراره یک چیزایی رو بفهمی دختر عاقلی باش و چیزی به کسی نگو قراره فقط تو بفهمی اگه بگی همه چیز بهم میریزه تمام 》

بی توجه به حضور امیر دستش را روی سرش گرفت از پیام حدس میزد که پشت خط یک مرد است ولی آخر که بود که او را میشناخت و میخواست چیز مهمی بهش بگوید چه حرفی داشت کلافه و سردرگم شده بود

امیر با نگاهش او را زیر نظر داشت

_چته گندم حالت خوبه ؟

بی حواس سر تکان داد

_آ…آره…..آره…خوبم

صدای سوختنی به بینیش خورد یکهو یادش آمد وای غذایش سوخت

به سرعت وارد آشپزخانه شد

درب ماهیتابه را برداشت و سراسیمه کناری انداخت با دیدن سیب زمینی های سوخته اشک در چشمانش حلقه زد

همانجا کف آشپزخانه نشست نمیدانست برای سوختن غذایش گریه کند یا سوزش انگشتش که به ماهیتابه برخورد کرده بود

قامت امیر را جلویش دید نگاه کوتاهی به سیب زمینی های سوخته انداخت ازش دود بیرون میزد

کنار پایش زانو زد

_گندم چیشده حالت خوبه ببینمت ؟

با بغض نگاهش کرد

یکه خورد دیدن چشمان اشکیش حالش را دگرگون کرد

اخمی کرد و صورتش را میان دستانش پوشاند

_چته تو گریت واسه چیه دختر…فدای سرت غذات سوخت

گریه اش شدت گرفت همه‌اش تقصیر آن ناشناس بود که اینطور همه چیز را بهم ریخته بود

با بیقراری سرش را روی سینه اش فشرد

_همه…غذام….سو..سوخت…

بینیش را بالا کشید صدایش چقدر میلرزید

_همین…امروز فقط اومده…بودی…ق..قرار..

_بسه دیگه

لبانش را ورچید

چشمهایش را تنگ کرد

_واس خاطر غذا اینجوری عزا گرفتی تو دیوونه ای دختر

خودش هم نمیفهمید دردش چیست انگار سوزش دستانش بهانه ای بود که بغض این روزهایش بترکد

دستش را بالا آورد و جلوی صورتش گرفت مثل بچه ها مظلوم شده بود

_..دستم..سوخت

دندان هایش را بهم فشرد گریه اش حالش را خراب میکرد این دختر امروز چش شده بود میخواست ناز کند و او برایش ناز بخرد
دلش تنگ همین ها بود ؟

بوسه عمیقی به انگشت قرمز شده اش زد.

_دیگه نمیسوزه…پاشو…پاشو که گریه آرشم در اومد

لبخندی میان آن همه اشک زد

به دستش نگاه کرد واقعا که خوب شده بود و دیگر نمیسوخت