رمان تو برای او پارت ۱۱

در اتاق را بست و صدای قفل شدنش آمد

برای خودش و ارسلان با فاصله تشک پهن کرد
و خواست دراز بکشد که صدای گوشی اش آمد به سمتش رفت و با دیدن شماره ی فرزین ترسیده به چم و راست نگاه کرد

.ارسلان دستشویی بود و موقعیت خوبی برای پاسخگویی بود:هر وقت پیاممو دیدی تماس بگیر

تماس گرفت بوق دوم که خورد جواب داد:گل کاشتید.خیلی شیک و مجلسی کارو بستیدا

چیزی نگفت:فردا میام برا گرفتن پولا.طبق صحبتمون ۲۰ ۸۰.حالا شانس بیارید زیاد باشه که مول بیشتری نصیبتون شه

باز هم سکوت فرزین طاقت نیاورد و گفت:لالی؟رفتی دلار آوردی زبونتو جا گذاشتی؟

دخترک لرزان گفت:۲۰..۸۰؟قرارمون بیشتر بود فرزین.
فرزین بلند می‌خندد و میگوید:تو واقعا ساده ای بچه. چجوری اعتماد میکنی به کسی که به خونه ی خودش رحم نمیکنه.
صدای اعتراض رستا بلند می‌شود اما صدای بوق های مکرر تلفن به گوش میرسد

این را کجا دلش میگذاشت؟هنوز به ارسلان نگفته بود

.به سمت اتاق خواب رفت در زد و کمی بعد دخترک در را باز کرد.با لحن مهربانی گفت:ببخشید عزیزم.یه چند لحظه

دخترک از جلوی در کنار رفت و رستا به سمت کمد رفت در آن را باز کرد و ساک را برداشت و بیرون رفت.همزمان ارسلان داخل شد و با دیدن ساک ها لبخند بزرگی زد و گفت:مرسی رستا.مرسی که کمکمون کردی

کمک؟رستا گند زده بود قرارشان با فرزین ۶۰ ۴۰ بود اما او باز هم کم کرده بود.چگونع به ارسلان میگفت نتیجه ی آن همه استرس فقط ۲۰ درصد این پول هاست؟

اصلا ارسلان هیچ.خودش چی؟۲۰ درصد را چگونه تقسیم میکردند؟اصلا چقدر میشد ۲۰ درصد این پول ها؟

.رستا کل پول هارا نیاز داشت.طمع و حرص در دلش رشد کردند و سعی کرد نقشه ای بکشد تا از دست فرزین راحت شوند

_باید حرف بزنیم

این را با ارسلانی بود که دراز کشیده بود و دسته های صد دلاری را بو می‌کرد به سمتش بازگشت و گفت:فعلا فقط اینارو بو کن..بوی زندگی میدن رستا.بوی خوشبختی
_ارس باید حرف بزنیم

باز هم توجهی نکرد:خستم رستا فردا حرف میزنیم دیگه
و پشت به او کرد و خوابید

رستا بلند شد و چراغ را خاموش کرد و سعی کرد بخوابد.اما نتوانست.وقتی خوابش برد هم آرامش نداشت.خواب دید که فرزین با پلیس آمده و ارسلان بخاطر دروغی که رستا به او گفته بود به او پشت کرده بود.خواب دید که پلیس ها او را می‌بردند و ارسلان توجهی نمی‌کرد

انقدر خواب دید که با صدای در از جا پرید.هنوز میان خواب و بیداری بود که فکر می‌کرد پلیس است.جیغ کشید.صدای کوبیده شدن در بیشتر شد.داد:ارسلان.ارسلان پلیس

در اتاق باز شد و دخترک بیرون پرید:چیشده رستا جون
صدای کوبیدن در بیشتر شد و رستا گریه اش می‌آمد.

پشت در را می‌دید فرزین و پلیس ها با دستبند ایستاده بودند تا او را دستگیر کند

دخترک بلند شد تا در را باز کند که رستا دستش را کشید:نه..نرو…پلیسه باید فرار کنیم

دخترک لبخندی زد و گفت:باشه عزیزم آروم باش.من باهاشون حرف میزنم

بی توجه به رستا رفت و در را باز کرد

رستا در خود جمع شد و سرش را میان دستانش گرفت که صدای ارسلان متعجبش کرد:رستاجان.چیشده؟

رستا در دل گفت:آخ…من فدای رستا گفتنت تو بودی؟من مُردَمو زنده شدم که جانِ دل رستا