رمان شاه دل پارت 27

تیزی چاقو را بیشتر به شکمش فشار داد‌ و آرام کنار گوشش زمزمه کرد:

_پس‌ منو هنوز نشناختی

این روی کیوان عجیب بود!
آخر به آن کیوان مظلوم قاتل بودن دیگر زیادی بود!

مرد با ترس خیره به چشم های انتقام جویش شد
او واقعا بی گناه بود.
چاقو را بیشتر به شکمش فشار داد اما صدای بوق های پی در پی ماشین پشت سرش وادارش کرد از او کمی فاصله بگیرد و چاقو را پشت سرش قایم کند!

با لبخندی مصنوعی خیره ماشین روبه رو می‌شود اما گویا راه را بند آورده بود و وسط کوچه ایستاده!
نگاه آخرش را به مرد می اندازد‌ و قدمی به عقب می‌گذارد
مرد که حالا شیر شده می‌گوید:

_دیگه‌ این ورا نبینمت

هه چه خیال باطلی!
شاید ساعت ها در کنار هم بنشینند و کار های ناتمام خود را به اتمام برسانند!
شاید یکی قربانی بی گناه باشد و یکی به خواسته های دروغی خود برسد!

پوزخندی روی لبش نقش بست:

_زیادی مطمئن نباشد

بی توجه به او راهش را میکشد و از آنجا دور میشود ساعت ها در خیابان ها پرسه می‌زند و به تمام روز های عجیب زندگی اش فکر میکند.

سیگاری کنار لبش آتش میزند و همان طور خیره به عابران خوشحال راه خانه را در پیش می‌گیرد!
حالا که فکر میکند قاتل خواهرش در همان نزدیکی هاست خیالش کمی آرام است!

عرق پیشانی اش را می‌گیرد و وارد خانه می‌شود
افرا با استرس داخل خانه قدم میزند ولی با دیدنش با خشم خودش را به او میرساند

_معلوم هست کجایی ده بار زنگ زدم

با خونسردی که بی شک او را هم دیوانه میکند گوشی اش را بیرون میکشد

_نشنیدم زنگ زدی

حالا راهش را می‌گیرد و وارد اتاق می شود
چشم های افرا حالش را دگرگون تر از قبل میکند جوری که مصمم تر میشود برای کشتن آن مرد!
مردی که تمام رویا و کودکی هایش را یغما برده بود!

زندگی تلخ و عجیبی بود!
شاید هم از تلخی گذشته باشد و باتلاقی باشد که با هر تکان برای بهبودی بیشتر زجرکش شود!
آری زندگی همین است با تمام بدی و تلخی هایش!

روی تخت دراز کشیده بود و به تمام اتفاق های اخیر زندگی اش فکر میکرد
شاید تنها روشنایی که این روزا در زندگی اش به چشم می‌خورد افرا باشد

دوستش داشت افرا را یا شاید تنها شباهت بود که باعث کشش او میشد!
شاید شکست بدی در راه باشد!

تاریکی اتاق به عمق وجودش نفوذ می‌کند
چشم هایش در برابر تاریکی بی طاقت شده بود برای همین به خواب عمیقی فرو رفت
خوابی که سراسر رویا بود
رویاهایی که در واقعیت هرگز به واقعیت نمی‌پیوست!
———–
صبحانه را در سکوت میخورد و از پشت میز بلند میشود
امروز کار های زیادی دارد
کار هایی که شاید به نفع همه باشد!
کسی چه میداند شاید هم همه چیز بدتر شد!

پیراهنش را تن می‌کند و از اتاق خارج میشود
افرا به خاطر رفتارهای دیروزش اخم کرده بود و آن چشم های قنشگش را با هر نگاه از او دریغ میکرد

کنار اوپن می ایستد و آرام و با لبخند زمزمه می‌کند:

_دارم میرم پیش دکتر افرا

کلمه دکتر باعث شد چشم هایش برق بزند
سری از آشپزخانه خارج شد و کنارش ایستاد

_راست میگی؟

قهر و دلخوری در آن لحظه هیچ معنایی نداشت

_اره جدی جدی هستم تا برگردم ی ناهار خوشمزه درست کن

ناهار که دیگر چیزی نبود
با جون و دل برایش هزاران غذای خوشمزه درست میکرد!

شاید تنها دلیلش برای شادی افرا باشد
به خصوص که حالا چشم هایش هم میخندید!

گوشی اش را از جیب شلوار قبلی برداشت و با لبخند کوتاه از خانه خارج شد
کاش آن مرد در ساختمان نباشد که بی شک امروزش را هم خراب میکرد!

آرام بود همه چیز و چه خوب که فعلا نشانی کیوان را پیدا نکرده!
گرچه کیوان برای کشتن او هر لحظه آماده بود!

تمام راه تا مطب دکتر فکر و خیال بود که در حوالی سرش چرخ میزد
با قدم های نا مطمئن وارد مطب شد
مگر دیوانه بود که پیش روانشناس می‌رفت!

شاید فقط به خاطر افرا
در آن لحظه عرق پیشانی و دستش هایش باعث می‌شد سرش گیج برود

محیط آنجا هرگز آرام بخش نبود به خصوص که افرا و کیوان هر دو با حالی بد آنجا حضور داشتند!

به آرام ترین حد ممکن اسمش را به منشی مطب گفت
همین که وارد اتاق شد دکتر با چشم های متعجب خیره کیوان شد
از کیوان بعید بود آنجا باشد به خصوص که بعد از سال ها برگشته بود!
شاید سال ها طول کشیده بود خودش را پیدا کند
شاید هم دلیلی برای بهبودی پیدا کرده بود
چشم های افرا کافی بود دیگر؟!

(لطفا کامنت فراموش نشه🥺🙏)