رمان شاه دل پارت 51

صدای تلفن خانه باعث شد کم کم از خواب عمیقش دل بکند

خمیازه ای کشید و نگاهی به ساعت انداخت
۷:۳۰ دقیقه ی صبح را نشان میداد

تلفن قطع شد و دوباره خانه در سکوت فرو رفت
شاید تنها صدای نفس های منظم افرا باشد که به گوشش میخورد!

نگاهی به چهره ی غرق در خوابش انداخت.
روی بازویش خواب بود و اجازه نمی‌داد از جایش تکان بخورد

زمان برد تا تمام اتفاق های چند روز اخیر به یادش بیاید

برای چند دقیقه هم که شده افرا را محکم تر در آغوش کشید و بوسه ای روی گونه اش زد

تنها پلک هایش تکان خورد
با انگشت بازوی دستش را نوازش کرد و با یک حرکت کوتاه او را روی بالشت گذاشت و از جایش بلند شد

اول یک دوش چند دقیقه ای گرفت و از حمام خارج شد
نگاهی به موبایلش انداخت که خاموش روشن میشد

شماره ی پدرش بود که باز هم تماس قطع شد
لباس هایش را پوشید و بعد از برداشتن گوشی از خانه خارج شد

شماره ی حاجی را گرفت که در عرض چند ثانیه جواب داد

-کجایی پس تو؟

صدایش نگران و عصبی بود
جواب داد:

-دارم میام سمت خونتون

سری گفت:

-نه نه بیا فرودگاه منم دارم میرم اونجا

متعجب گفت:

-فرودگاه چرا؟

-دیشب نامه رو به یکی از دوستام دادم که پلیس هستش
یک ساعت پیش گفت حسین بلیط گرفته برای برزیل
خونه اش رو فروخته و با این کارش شکم به یقین تبدیل شد
دارم میرم اونجا سری خودت ر‌و برسون

بعد از خداحافظی تماس را قطع کرد و به طرف فرودگاه حرکت کرد.

…..

نگاهش را در سالن چرخاند و پدرش را به همراه دو افسر پلیس کنار صندلی ها دید

بی معطلی خودش را به آنها رساند و تند گفت:

-چه خبر دیدیش؟

سری تکان داد و گفت:

-نه منتظرت بودیم حالا که اومدی سری بریم احتمالا ۲۰ دقیقه ی دیگه زمان پروازش باشه

به همراه افسر های جوان پلیس به سمت پذیرش حرکت کردند اما قبل از سوالی با صدای گریه بچه ای به سمت صدا برگشتند

با دیدن لاله اول نگاهی بین حاجی و کیوان رد و بدل شد و در نهایت حاجی روبه افسر گفت:

-زنش اونجا نشسته بریم

بدون لحظه‌ای مکث خودشان را به لاله رساندند که چند قدم بیشتر با پذیرش فاصله نداشت

لاله با دیدنشان با بهت از جایش بلند شد کیوان عصبی گفت:

-شوهرت کجاست؟

بیشتر از هرچیزی خودش را کنترل میکرد تا حرفی نزند
قبل از حرفی از سوی او صدای حسین شنیده شده

-بگیر بچه این قدر گریه..

با دیدن حاجی و کیوان سکوت کرد و در جایش ایستاد
کیوان با پوزخند نزدیکش شد و گفت:

-به سلامتی سفر می‌رفتی داداش بزرگه؟!

حاجی جای او جواب داد:

-اما یادش رفته که این امکان واسش وجود نداره

پوزخندی زد و روبه به پلیس جوان گفت:

-خودشه

قبل از واکنشی از سوی حسین افسر دستبندی به دستش زد و گفت:

-فعلا باید با ما بیاین

صدای جیغ و داد لاله باعث شد افرادی نگاهشان به سوی آنها برگردد.

حسین که به خودش آمد سری با اخم گفت:

-به چه جرمی؟

قبل از پلیس کیوان با پوزخند جواب داد:

-قتل!

مقاومت هایش بی فایده بود.
پلیس روبه حاجی کرد و گفت:

-بیاین آگاهی تا از همه چیز مطلع بشید

چند دقیقه بعد به همراه حسین از فرودگاه خارج شدند

حاجی روبه کیوان گفت:

-تو برو خونه هر چیزی شد من بهت اطلاع میدم

خواست قبول نکند اما اصرار های او باعث شد به اجبار حرف را گوش بدهد

نگاهی به لاله انداخت و روبه پدرش گفت:

-پس فعلا خدافظ

……..

وارد خانه شد و کفش هایش را روی جا کفشی گذاشت.

نگاهش به افرا خورد که با اخم روی مبل نشسته بود
متعجب جلو و رفت و گفت:

-چی شده؟!

افرا با همان اخم سرش را بالا گرفت و عصبی گفت:

-چرا گوشیتو جواب نمیدی؟

گوشی را از جیبش خارج کرد و با دیدن تماس های بی پاسخ سری گفت:

-سایلنت بود ببخشید

افرا سرفه ای کرد و با اخم کمرنگش گفت:

-نگران شدم

کیوان نزدیکش شد و بدون توجه به حرفش گفت:

-سرما خوردی؟

پشت بند حرفش دستش را روی پیشانی اش گذاشت و گفت:

-تب داری که!

افرا سرش را تکان داد و چیزی نگفت

به سمت یخچال راه افتاد
تنها چیزی که شاید کمی برایش مفید همان میوه بود

گفت:

-صبحونه خوردی؟

با صدای آرام جواب داد:

-گرسنه نبودم

اخمی کرد و میوه ها را داخل بشقاب گذاشت و از آشپزخانه خارج شد

درحالی که میوه ها را روی میز می‌ گذاشت گفت:

-فعلا اینو بخور واست ناهار درست کنم بعدش هم می‌ریم دکتر

با صدای بلندی خندید‌:

-تو میخوای ناهار درست کنی

کیوان که مثلا برخورده باشد با اخم گفت:

-نه پس عمم،حالا ی چیزی درست کنم انگشتاتم باهاش بخوری

برگشت و دوباره وارد آشپزخانه شد

نگاهش را میان وسیله ها چرخاند و مشغول درست کردن سوپ شد

(اینم پارت امروز.
کامنت فراموش نشه دوستان.
ویو بالا باشه فردا پارت میدم✨)