رمان شاه دل پارت 52

یکی دو ساعتی بدون وقفه مشغول پختن سوپ بود

کاسه را داخل سینی گذاشت و از آشپزخانه خارج شد

-ببین چی برات پختم من

ذوق زدگی از کلمه به کلمه ی حرف هایش مشخص بود!

سینی را روی میز گذاشت و به کاسه اشاره کرد:

-بخور تا خوب بشی

تا افرا قاشق را برداشت سری به آشپزخانه برگشت:

-الان منم میام

لبخندی روی لبش نشست و کاسه را برداشت
گرچه سوپ دوست نداشت اما گرسنه اش بود و از همه مهم تر کیوان برایش درست کرده بود
پس با خوشحالی مشغول خوردن شد

با همان هویج های گنده و رب زیادش هم خوشمزه شده بود

نگاهی به کیوان انداخت که حالا کنارش نشسته بود
گفت:

-فکر نمی‌کردم تا این حد خوب بشه

کیوان لبخندی مغرور زد و گفت:

-دست کم گرفتیا

خنده ای از ته دل کرد و آرام گفت:

-پس از این به بعد غذا پختن با تو

کیوان چیزی نگفت و تنها سرش را تکان داد که معنایش را خوب متوجه نشد

بعد از اتمام غذایشان روبه افرا گفت:

-پاشو بریم دکتر

حالش کمی بهتر شده بود و فقط تب داشت

-فعلا خوبم ی قرص میندازم اگر بهتر نشدم میریم

از جایش بلند شد به طرف اتاق‌ راه افتاد:

-یکم استراحت کنم،خوابم میاد

بی توجه وارد آشپزخانه شد.

بعد از برداشتن قرص و آب به اتاق برگشت و کنارش نشست

-اینو بخور و بعد بخواب

مهربان تر از همیشه بود و چقدر به دلش می‌نشست مهربانی هایش!

قرص را از دستش گرفت و زمزمه وار گفت:

-ممنونم

کیوان دستش را به موهایش کشید و گفت:

-خواهش‌ میکنم عزیزم

از جایش بلند شد:

-بخواب تو

………..

افرا حالش بهتر از روزهای قبل شده بود و حالا خودش می‌توانست غذا درست کند و مراقب خودش باشد.

نگاهی دوباره به اس ام اس حاجی انداخت و روبه افرا گفت:

-خب آدرس رو فرستادن من رفتم

کلید را از جیب شلوارش برداشت و از خانه خارج شد

عجیب بود که به همین زودی همه چیز مشخص شده بود
پدرش آدرسی برایش فرستاده بود که باید خودش را به آنجا میرساند.

فکرش مشغول بود و تمام راه دعا می‌کرد کاش همه چیز اشتباه شده باشد
کاش برادرش قاتل خواهرش نباشد

اما چه دلیلی داشت خانه اش را بفروشد و از ایران برود؟!
آن هم بدون اطلاع دادن به خانواده اش!

تاکسی که توقف کرد سری از ماشین پیاده شد و با قدم های لرزان وارد اداره شد

پدرش را همراه مردی جوان در سالن دید سری خودش را به آنها رساند و بدون معطلی گفت:

-چی شد؟

حاجی نگاهی به مرد جوان انداخت و گفت:

-ایشون وکیلمون هستن بشین واست توضیح میده

کنارش روی صندلی های فلزی نشست و خیره به دهانش منتظر حرف هایش ماند

-اثر انگشت های روی نامه رو با اثر انگشت حسین تطابق دادیم و متاسفانه یکی بود
و اینکه ادعا داشت که اون شب خونه ی پدرش بوده و تمام این ها پاپوش هستش
ولی خب از شانس بدش خیابونی که آناهیتا خانم تصادف کرده بود دوربین داشت و تونستیم از طریق شماره ی پلاک یارو رو پیدا کنیم

نگاهی به برگه های دستش انداخت و ادامه داد:

-اولش انکار کرد و در نهایت اعتراف کرد که حسین پول داده بود
با همه ی این مدارک ها قاضی حکم ابد برای هر دو داد
اگر کمی تلاش میکردیم شاید میتونستم کاری کنیم حکم اعدام صادر بشه ولی پدرتون راضی به این کار نشدن

شاید کار حاجی درست بود.
خودش هم راضی به اعدام نبود گرچه خواهرش را کشته بود اما با تمام کارهایش سخت بود اعدام مردی که یک عمر برادر خطابش کرده بود!

روبه وکیل گفت:

-ممنون

لبخندی زد و از جایش بلند شد:

-خدانگهدار

بعد از رفتنش روبه حاجی گفت:

-ترافیک بود نرسیدم دادگاه باشم

حاجی با همان چشم های غمگینش زمزمه کرد:

-مهم نیست پاشو بریم

تمام این چند روز دلش نمی‌خواست کیوان را درگیر کار ها بکند
شاید میترسید!

تنها بچه ای بود که برایش باقی مانده و بود باید تا ابد مراقبش میبود

شکسته تر شده بود و غم چشم هایش عجیب قلب کیوان را به درد می آورد

حاجی دستش را به سمتش گرفت:

-بریم خونه

لبخندی غمگین زد و دستش را گرفت و بدون حرفی اضافه از آنجا خارج شدند.

(اینم پارت امروز دوستان
کامنت فراموش نشه ✨
پارت بعدی بستگی به حمایت های شما داره)