رمان شاه دل پارت 14

شام را از نزدیک ترین رستوران به انتخاب کیوان سفارش دادند و زمان زیادی طول کشید تا پیک غذا را آورد..
همان طور که سفره را روبه روی تلویزیون پهن میکرد و غذا ها می‌چید
کیوان هم با کنترل تلویزیون را روشن کرد..
در انتخاب فیلم هر دو بسیار خوش سلیقه بودند..تا افرا بشقاب ها را بیاورد کیوان فیلم تایتانیک را گذاشت..
فیلم زیبایی بود آنقدر که تمام مدت چنان غرق تلویزیون بودند که اصلا متوجه نشدند شام را چطور از گلو پایین فرستادند..
زیبایی آن شب را چایی خوردن در بالکن به پایان می‌رساند..
تنها چیز مشترک بین آنها فعلا همین چایی خوردن های وقت و بی وقتشان بود..
چایی خوش رنگی داخل لیوان های کمر باریک ریخت و به بالکن رفت..
کیوان با آن فندک نقره ای اش سیگاری آتش زد و کمی کنار رفت تا هر دو خوب روی صندلی جا شوند
آسمان زیباتر از همیشه بود به خصوص که ستاره ها بیشتر از همیشه درحال چشمک زدن بودند…
سرش را روی صندلی تکیه داد و خیره ی آسمان رویایی شد..
با سیگاری که جلوی چشمش قرار گرفت حواسش را معطوف کیوان کرد..
سیگار نصفه کشیده را به طرفش گرفته بود با تعجب گفت:
_سیگار..چی کارش کنم!
کیوان تک‌ خنده ای کرد و گفت:
_بکش..تنهایی حال نمیده که
بدش نمی آمد سیگار کشیدن را هم با او تجربه کند لبخند کجی روی لبش نشست و سیگار را از دستش گرفت..
چه خوب که ساز مخالف نمیزد!
سیگار نصفه و نیمه ی کیوان را روی لبش قرار داد و پک عمیقی گرفت که همان بار اول به سرفه افتاد..
کیوان به طرفش خم شد و گفت:
_سعی کن از دهنت سری بدی بیرون..نده تو ریه
بازی جالبی بود از نظرش..!
پک بعدی را بهتر از قبل بیرون فرستاد..
آن قدر لف داد که در همان دو پک سیگار به ته رسید..
کیوان درحالی که دو نخ سیگاری را که بیرون کشید بود به دست افرا میداد فندک را از روی میز برداشت و هر دو را باهم آتش زد..
فکر نمی‌کرد سیگار کشیدن در کنار افرا آن طوری حالش را بهتر کند..
شاید شب های بعد هم پا به پای هم سیگار آتش بزنند..!
با خودش فکر میکرد کاش کیوان حالش خوب شد همان آدم مهربان باقی بماند..
کاش همیشه حالش خوب بود‌
این چهره اش را دوست داشت!
آن شب با تمام رویایی و آرام بودنش به پایان رسید..
شبی با تجربه تلخ و شیرین!
آن قدر شب شیرینی‌ بود که تلخی سیگار به کام شان شیرین میامد..
———–
دقیقا نمیدانست ساعت چند است اصلا صبح بود یا هنوز در شب گیر کرده اند..
صدای به هم خوردن در های کابینت روی اعصابش رژه میرفت..
به خصوص که صدای کیوان را هم هر از گاهی می‌شنید..
با چشمانی که گویا هنوز از خواب سیر نشده با همان ریخت ژولیده از اتاق بیرون آمد..
با چشم های پف کرده نگاهش را روی کیوان چرخاند و گفت:
_دنبال چی میگردی
قبل از پاسخی از سویش در دستشویی به یکبار باز شد و زنی با آن کفش های زرد پاشنه بلندش بیرون آمد..
با صدای نازکش روبه کیوان گفت:
_کارت تموم نشد پس..
نگاهش که روی افرا ماند ادامه ی حرفش را خورد..
هر دو با تعجب خیره بهم بودند و تنها چند ثانیه طول کشید که حس های زنانه اشان بیدار شوند
هر دو با صدایی که از روز عصبانیت می‌لرزید داد زدند:
_کیوان این کیه
کیوان با خونسردی تنها جواب دخترک مو طلایی را داد
_زنمه
صحنه مسخره ای شده بود..
به خصوص که با آن لب های قرمز شده اش پوزخندی به افرا زد و با کفش هایش از روی فرش و کنارش رد شد..
جوری که مغزش اتصالی پیدا کرده باشد سکوت بود که میان لب هایش جا خشک کرده بود..
کیوانی که مشخص نبود دنبال چه چیزی میگشت از آشپزخانه خارج شد..
همان طوری که موبایلش را از روی میز بر می‌داشت رو به آن زن گفت:
_بریم عزیزم
عزیزم گفتنش همانند زنگ خطر در گوشش پیچید و به خودش آمد..با فریادی که از او بعید بود گفت:
_کدوم گوری میری
با خونسردی نگاهش را به طرفش گرداند و روبه آن زن گفت:
_بیرون باش میام الان
نگاه آخرش را که مانند تیزی چاقو به چشمش فرو می‌رفت انداخت و از خانه خارج شد..
کیوان با لحنی که تهدید در آن موج میزد گفت:
_حواست به کارات باشه دختر حاجی
پوزخندی زد و گفت:
_گفته بودم تو کارای هم دخالت نمی‌کنیم
تا به خودش بیاید از خانه خارج شد و تنها صدای کوبیده شدن در بود که در سرش اکو میشد..
چرا تازه به حرف های شب عروسی برگشته بود!
کلماتی که به سردی ادا کرده بود هم مانند سوهان روی مغزش کشیده میشد..
این شخصیتش را هیچ دوست نداشت..شاید هم نفرت داشت!
خشم و نفرت سراسر وجودش را گرفته بود..!
و خشم و نفرت یک زن چه کار ها که نمیکند..!

(خواهش میکنم نظراتتون رو کامنت کنید..منتظر کامنت تک تک خواننده ها هستم)