رمان شاه دل پارت 20

روز بعد با تکان خوردن تخت از خواب بیدار شد و نگاهش به کیوان خورد که از اتاق خارج می شد..
دستی به چشم هایش کشید و روی تخت نشست..
دیشب با هم همان جا روی تخت خوابشان برده بود..اتاق پر از آشغال و ظرف های نشسته بود…

لباس هارا داخل کمد جا داد و به سختی بشقاب و لیوان ها را برداشت و از اتاق خارج شد..

کیوان دستش را روی سرش گذاشته بود و روی صندلی میز ناهار خوری نشسته بود..

از کنارش رد شد و ظرف ها را داخل سینک گذشت و برگشت به طرفش..
دستش را از روی سرش برداشت و نگاهش کرد..

آن روز نگاهش متفاوت تر از هر زمان دیگری بود..چشم هایش سرد و بی روح خیره به افرا بود..لحظاتی همان طور خیره نگاهش کرد..نگاهش جوری بود که انگار به یک ظرف یا مجسمه خیره است بی هیچ احساسی!
آن نگاهش هایش ترسناک بود..مهربانی پر کشید بود و جایش را سرمای سوزناکی گرفته بود!

از جایش بلند شد و به طرف حمام رفت..
سر و صدایی به گوش میخورد و گویا دنبال چیزی میگشت و پیدا هم نمیکرد..

بازی جدیدی شروع شده بود!
بازی که طاقت فرسا تر از بقیه بود..شاید این بار شکست در انتظارشان باشد!
کسی چه میداند!

با اخمی که میان ابروهایش جا خشک کرده بود از اتاق بیرون آمد..
اخم بهتر بود..از بی حسی موضعی نفرت داشت..

_پس این تیغ لعنتی کجاست؟

هاج و واج نگاه کرد و لحظاتی بعد گفت:

_تموم شده..چطور؟

_به نظرت الان تیغ میخوام چیکار؟!

کاش سوالش را بدون طفره رفتن جواب میداد..او چه میداند تیغ به چه دردش می‌خورد…!

دوباره به حالت قبل برمیگردد و هیچ حسی در صورتش پیدا نیست..
طوری رفتار میکند که پی بردن به اینکه چه در مغزش می‌گذرد کار دشواری ایست.. ‌

هیچ آشنایی با این کیوان جدید ندارد..
این شخصیتش را هرگز رو نکرده بود!

جلوی آینه ایستاده بود و با چشمان یخی اش خیره به خودش بود..
رفتار هایش سردرگمش کرده بود با فکری درگیر مشغول شستن ظرف ها شد که حضور کیوان را دقیقا کنارش احساس کرد

خیره به چاقو های داخل سبد بود..آب را بست و منتظر عکس العمل بدی او بود که گفت:

_با چاقو هم میشه خودکشی کرد دیگه نه؟

از شنیدن جمله اش مغزش سوت کشید..
این کیوان جدید از خودش نفرت داشت!

دستش به طرف چاقو رفت و قبل از برداشتن آن سری مچش را گرفت و با صدای بلندی فریاد زد:

_چه غلطی میخوای بکنی..

چشم هایش با قالب یخ هیچ تفاوتی نداشت تنها رنگش بود که توی ذوق میزد!

_گشمو بیرون..جمع کن خودتو کیوان

خوش خیال بود که فکر میکرد فریاد زدن همه چیز را درست میکند!

یکی دو ساعتی روی زمین تمام مدت خیره به ساعت دیواری بود و حتی لحظه ای پلک نمی‌زد..
اگر کسی وارد خانه میشد بی شک با مجسمه عوضی می گرفت او را..

خودش را مشغول کار کرده بود اما تمام مدت حواسش پی کیوان بود‌ که کاری دست خودش ندهد..

چند ساعتی همان جا خشک‌ شده بود که از جایش بلند شد و به طرف دستشویی رفت..

در دستشویی باز بود و صدای شیر آب می‌آمد..نفسی از سر آسودگی کشید و بعد از شستن ظرف ها به طرف اتاق رفت و با جاروبرقی بیرون آمد..

اما قبل از زدن آن به پریز نگاهش روی کیوان ثابت ماند که روی زمین سرخورده بود..با تعجب به سمتش رفت:

_کیوان چرا اونجا نشستی؟

تکان نمی‌خورد و همان طور نشسته بود کمی نزدیکش شد اما با دیدن مچ دست خونی اش هین بلندی کشید و چند لحظه ای مات آن تصویر ماند..

با چه چیزی دستش را زخمی کرده بود!
از شُک‌ خارج شد و به تندی خودش را به او رساند که داخل دستشویی سر خورده بود..

_یا خدا..چیکار کردی با خودت کیوان

چشم هایش باز بود اما گویا در آن دنیا نبود اصلا..
حمل کردن او هم به تنهایی کار سختی بود.. خوش را جمع و جور کرد و از داخل کمد بالای آینه جعبه کمک های اولیه را بیرون آورد..

با دست های لرزان با پنبه خون دستش را پاک کرد و بتادین روی زخمش ریخت که با سوزش دستش به خودش آمد و سرش را پایین انداخت و خیره حرکات دستش شد..

مخالفتی نکرد..شاید او هم از مرگ میترسید!

اولین بار بود زخمی را درمان میکرد..استرس داشت و موهایش که روی صورتش می‌ریخت تمرکزش را به هم ریخته بود..

کیوان دست سالمش را بالا آورد و موهایش را از صورتش کنار زد و جز به جز صورتش را از نظر گذارند..

_افرا

جوابی نداد و گاز استریل را دور دستش بست و سرش را بالا گرفت..آرام گونه اش را نوازش میکرد..
بغضی ته گلویش بود و صدایش میلریزد

_تو منو تنها نزار خب؟

کلمات را به زبان می آورد اما تمام فکرش
پی خودکشی نا موفقش بود..
کاش دوباره فرصتش پیش بیاید!
*****
(با فاصله نوشتم راحت تر بخونید… نظراتتون رو حتما کامنت کنید 😄)