رمان آیینه شکسته پارت ۱

رمان آیینه شکسته

مقدمه:

سلام به همه . امیدوارم که حال دل همتون خوب باشه . رمانی که میخوام تقدیم نگاهتون کنم شاید موضوعش با سایر رمان های دیگه فرق کنه و مورد پسند خیلی ها واقع نشه اما یه واقعیت جامعه ما هست و سعی کنیم باهاش کنار بیایم . ممنون میشم تا آخر این رمان همراهیم کنید🌸

پارت اول:

# راوی

شیراز _ سال ۱۳۹۰

رعد و برق وحشتناک می زند و دخترک همانطور بیشتر و بیشتر در جسم کوچک خود  فرو می رود . همیشه در اینجور مواقع گرشا جسم کوچکش را در آغوش می گرفت و زیر گوشش زمزمه می کرد

_ آروم باش قربونت برم ، آروم باش عزیزم ، چیزی نیست فقط یه رعد و برق سادست . الادن تموم میشه

و او آرام سرش را به سینه او می سپرد و به خواب می رفت . و وقتی چشم باز می کرد رعد و برق تمام شده بود. اما اینبار مثل دفعات گذشته نبود که مردش در آغوشش بگیرد قربان صدقه اش برود امشب برای دومین شب متوالی نبود!!!

. رعد برق همچنان خشمش را بر سر این مردم خالی می کرد  و دخترک گریه اش گرفته بود و  هیچکدام از خط های تلفن جواب نمی داد که زنگی به پدر و مادرش بزند و آن ها او را آرام کنند . چند دقیقه ای همینطور به سرامیک خانه زل بود که یکدفعه در خانه با صدای بدی باز شد  و  به خاطر ناگهانی بودن به سرعت بالا پرید .  و با چهره گرشا مواجه شد  چند ثانیه هر دو خشک زده بهم نگاه می کردند و در نگاه هم غرق شده بودند . اما گرشا زودتر به خودش و راه اتاق مشترکشان را پیش گرفت . اما دستش اسیر دست دخترک شد

_ معلوم هست داری چیکار میکنی عوضی . مگه من به تو نگفته بودم من فوبیای رعد و برق دارم همیشه پیشم باش . نگفتم نه نگفتم هااا

نیکا فریاد می کشید و زار می زد و مشت های کم جانش را روی دست گرشا خالی می کرد .

_ ها چیه ؟ چرا حرفی نمیزنی .

گرشا تیز به سمتش برگشت و در چشمانی که دل و ایمانش را برده بودند زل زد و با صدای غمگین که ته چاه می آمد لب زد

_ نه یادم نرفته اتفاقا خوب یادمه که از چی می ترسی . ولی اینم یادم نرفته که توی روز هایی که با هم می تونستیم برای درمان بریم تو کجا بودی و چیکار می کردی

پسرک بغض داشت ، آن هم بغضی بزرگ دردناک که سعی در پنهان کردنش داشت اما دخترک مثل ببری تیز و برنده جواب داد

_چیه نکنه انتظار داری به پات بسوزم و بسازم بابا نفهم آخه تو خوب نمیشی فهمیدی خوب نمیشی

نیکا این جملات را داد میزد و نمیدانست که با هر جمله اش  چه تیر زهر آلودی را وارد قلب گرشا می کند . او حرفی نمیزد فقط آرام ایستاده بود و عشقش را تماشا می کرد که حالا یک قدم عقب رفته بود

_ سه سال تموم به پات سوختم و ساختم اما حالا دیگه بسه نمیخوام گرشا نمیخوام اینو بفهم . آخه چرا نمیفهمی که منم زنم دلم میخواد مادر بودن رو تجربه کنم چرا این چیزا نمیفهمی هاااا؟

گرشا میفهمید ، خوب هم می فهمید  . خودش هم دلش می خواست که حس پدر بودن را تجربه کند ولی دست خودش نبود که عقیم بود . نه قطعا دست خودش نبود .

_ میدونم چی میگی خوب هم میدونم .

بعد از یک مکث کوچیک صحبتش را ادامه داد

_ پس بیا برای اینکه تا آخر عمر مدیونت نباشم که پاسوزم بودی و برای اینکه حس مادری تجربه کنی طلاق بگیریم .

گرشا این جمله ها می گفت اما همراه با این جمله ها جان خودش می رفت حالش بد و بدتر می شد . دلش گریه می خواست . اصلا چه کسی گفته بود مرد گریه نمی کند . مرد ها در بعضی اوقات خیلی بیشتر از زن ها دلشان گریه می خواست .

_ باشه پس من برای، پس فردا صبح وقت طلاق میگیرم از دفتر ….. . باشه؟

به دخترکش نگاه کرد که مصمم و جدی این را گفته بود . ندایی درون گرشا می گفت

” چیه نکنه انتظار داری که بگه نه ؟ مگه همین خودت نبودی که دو روز پیش با یه مرد سعید نامی توی بازار دیدیش ”

نمیدانست چرا ولی واقعا انتظار داشت که نیکا بگوید نه و مثل اوایل ازدواجشان بغلش کند  .  ولی نه انگار سرنوشت برای هردویشان چیز دیگر رقم زده بود

_باشه مشکلی ندارم …

گرشا این جمله دردناک را گفت و به اتاق مشترکشان پناه برد و نیکا وارد اتاق مهمان شد و پتو را روی خودش گرفت و سعی کرد بخوابد حالا او هم مثل رعد و برق آرام گرفته بود اما امان از اتاق رو به رویش . امان …
در آن سو گرشا یکی از لباس های او را برداشته بود و بو می کشید و می گریست و با خودش می گفت چه شد که اینطور شد و حالش بد تر از کسی بود که چند پیک الکل نوشیده . خیلی بدتر……