همیشه از بچگی دوست داشتم یه اکیپ دوستانه…

همیشه از بچگی دوست داشتم یه اکیپ دوستانه باحال داشته باشم چنتا دوست صمیمی با شخصیت های مختلف که در کنار هم کارای عجیب انجام میدیم یا مشکلات سر راهمونو به کمک هم حل میکنیم دقیقا مث کارتونا بعدا هم شد شبیه رمان های طنز اکیپی..
بزرگ تر که شدم با خودم تصمیم گرفتم که این مسله فقط تو ذهنم نباشه و رویاشو نداشته باشم برم و تلاش کنم چنتا دوست پیدا کنم و یه اکیپ بشیم اما خب من هیچ وقت نتونستم یه اکیپ خفن داشته باشم هیچ وقت
بعدا همش افسوس می خوردم که دارم بزرگ تر میشم دارم به تموم شدن دبستان نزدیک تر میشم ولی هیچ اکیپی تشکیل ندادم هیچ دوستی که بتونه بهم کمک کنه مشکلاتو حل کنیم پیدا نکردم
اما توی یه سن حساس زمانی که من حتا قادر نبودم تصمیم بگیرم و تازه داشتم وارد نوجوانی میشدم یه دوست یه رفیق یه هم راه یه ادم با کلی حس خوب سر راه من سبز شد اون دقیقا مث اسمش یه گل توی زندگیمه گلی که خیلی دوسش دارم
روز اولی که دیدمش هیچ وقت فکر نمی کردم یه روز دوست صمیمی من بشه یه روز کسی بشه که باهم مشکلات حل کنیم
درسته من دنبال یه اکیپ خفن بودم دنبال چنتا دوست مختلف بودم اما خب هیچ وقت نتونستم همچین چیزی داشته باشم ولی بجاش یه دوستی پیدا کردم که با اومدنش افسوس خوردن نداشتن اون اکیپ خفن اون تعداد دوستای زیاد فراموشم شد
بعضی اوقات یچیزیو کم داریم مث دوست خوب دوست دوست داشتی ممکن یدونه باشه اما همون یدونشه یه دوست واقعی باشه
بعضی اوقات هم یچیزیو زیاد داریم خیلی زیاد مث دوستای زیاد اما همشون رو هم دیگه یه دوست نشن
به هرحال هر تعداد دوست دارین دوست واقعیو میگما قدرشو بدونید بعدا انقدر مشقله ها زیاد میشه که نمی تونید برای هم زیاد تایم بذارین