یکی بود؛یکی نبود!پارت شانزده

{سیران}
سشوار و از برق کشیدم؛بُرس مشکی رنگم و از رو میز برداشتم و برای صاف شدن لای موهام کشیدم.وقتی از صافیشون مطمئن شدم محکم بالای سرم بستمشون و شال آبی روشنم و رو سرم انداختم،برای آخرین بار نگاهی به خودم کردم،شلوار بگ مشکی رنگی همراه شومیز سفید و شال آبی،سری از روی رضایت تکون دادم و به استقبال مهمونای تازه رسیدمون رفتم.

هنوز از اتاق بیرون نرفته بودم که جسم نرمی محکم خودشو تو آغوشم انداخت کی می تونست باشه جز بشرا؟خواهر زادهٔ سه سالهٔ من!

_خاله سیرااااان،دلم برات تنگ شده بود!

لبخند عمیقی به لحن زیبا و شیرین بچه گونه اش زدم و خم شدم تا هم قدش بشم،در همون حال موهای طلایی خوش حالتش و که از مادر پدرش به ارث برده بود و پشت گوشش فرستادم و با ذوق گفتم:

-منم عشق خاله.

_سلامت کو بشرا؟

با صدای بیتا اخم ظریفی کردم و از جام پاشدم خیره بهش بدونه پلک زدن،هنوز همون دختر سرتق سابق بود تغییری توش نمی دیدم!موهای شکلاتی قارچی،قد بلند،چشمای عسلی و درشت لب و لپ های تپل ، پوست سفید و بلورین، همش همون بود بدونه یه ذره تغییر!

با همون اخم به تندی گفتم:

_وقتی مادرش با 26سال سن یاد گرفت سلام کنه،اونم یاد می گیره.

لبخند زیبایی زد و گفت:

-هنوزم همون سیران عصیانگری!

پوزخندی زدم و قد راست کردم

_توهم همون بیتای خودبین و متکبری!

لبخند بی خیالی زد و سمتم قدم برداشت و این من بودم که بعد از چند سال تو آغوش خواهرم غرق شدم.بغض نشستهٔ گوشهٔ گلوم و قورت دادم و دستای سرد و سِرم و دور کمرش حلقه کردم؛ بین اون همه تداخل روحی و عاطفی فقط تونستم بگم:

-خوش اومدی بیتا!

با کمی مکث ازم جدا شد و زمزمه کرد:

_قبلا فقط خواهر می گفتی بهم.

پوزخندی زدم و نجوا کردم:

-منظورت 15سالگیمه نه؟

به تابعیت از من پوزخندی زد و جواب داد:

_منظورت اینه که دیگه بزرگ شدی نه؟

دهن برای جواب باز کردم که همزمان صدا و قامت میلاد شوهر خواهر چندش آورم جلو روم نمایان شد،کم،کم داشتم تصمیم می گرفتم تا رفتن اونا برم پیش دلارام؛ولی هی دل غافل!

_بابا تیکه بارون کردید همدیگه رو بسه(نگاه شو روم ثابت کرد و لبخند حال بهم زنی زد)چطوری خواهر زن؟

با طعنه گفتم:
-اگه اجازه بدید از جلوی در اتاق برم کنار؛شکر خوبم،شـوهر خواهر!

دستاشو به نشونهٔ تسلیم بالا برد و خطاب به بیتا گفت:

_بیا کنار بیتا،الان گرگ گرسنه ما رو بجای شام میخوره.

نیشخندی زدم و دست بشرا رو گرفتم و سمت مادرم که گوشه ایستاده بود رفتم جو سنگینی شده بود جو خونه!بخاطر چشمای ناراحت مادرمم که بود لبخندی هرچند مصنوعی رو لبم نشوندم و دست بشرا رو دست مامانم دادم،پر انرژی سمت بیتا و میلاد برگشتم و گفتم:

_خب امیدوارم که گشنه باشید چون امشب تمام هنرم و بکار بردم!

بیتا ابرویی بالا داد و به میلاد نگاهی انداخت

-ما که خیلی گرسنه ایم..«رو به دخترش ادامه داد:»نه بشرا؟

بشرا با شوق دستاشو بهم کوبید گفت:

_آرههههه،خاله چی پختی برام؟

شالم و جلو کشیدم و در حالیکه سمت آشپزخونه حرکت می کردم جواب دادم:

-سوپرایز باشه؛چرا همتون موندید اینجا؟برید بشنید دیگه!

با رسیدن به آشپزخونه نفس عمیقی کشیدم و لب زدم:

_خدایا،لطفا چیزی نشه.. خواهش می کنم ازت!

-سیران؟

با صدای مامانم سمتش برگشتم و بی حرف چشم دوختم به سبز ناراحت چشماش

_جانم؟

لبخند کمرنگی زد و قدر دان نگام کرد

-ممنونم دخترم.

سری تکون دادم

_کاری نکردم.

«پانزده دقیقه بعد»

قاشق حاوی از زرشک پلو تو دهنم گذاشتم و آروم و جوییدم،دست پخت خوبی داشتم چون از بچگی آشپزی می کردم،اشپزی زیباترین و سخت ترین هنر یک خانمه!

همه آروم داشتیم غذا می خوردیم که صدای بیتا که مامانم و مخاطب قرار می داد مانع غذا خوردن ما شد.

_می گم مامان محمود عموی میلاد و یادته؟

مامان قاشق و چنگالش و تو بشقاب گذاشت و نیم نگاهی به من انداخت و گفت:

-آره،چطور مگه؟

بیتا بی خیال قلپی از لیوان حاوی دوغش خورد و با ژستی مثلاً ناراحت گفت:

_زنش یک ماهی هست فوت کرده!

مامان لبش و آروم گزید و رو به میلاد گفت:

-تسلیت می گم پسرم،شرمنده من نشنیده بودم.

میلاد آروم سرش و از تو بشقابش بالا آورد و جواب داد:

_ممنون مادر،سلامت باشید.

بیتا بازم ادامه داد:

-اره دیگه،بیچاره خودش مونده و سه تا بچهٔ قد و نیم قد!

پوزخندی زدم و گفتم:

_احیانا از قد و نیم قد،منظورت یه پسر 26ساله،یه دختر 26 و یه پسر 15ساله که نیست؟

بیتا پشت چشمی بهم نازک کرد و گفت:

-دنبال یه همدم و یه مادر واسه بچه هاشه!

تک خنده صدا داری کردم و طعنه زدم:

_اوهوم،بیچارها،هنوز چهلم مادرشون نیست هوای زن بابا کردن!

و این حرف آخر بیتا بود که ضربه کاری رو به من زد

-منم سیران و معرفی کردم مامان!