رمان یکی بود؛یکی نبود!پارت سی ام

با نوک انگشتام چونم و لمس کردم و متفکر نگاش کردم،دبی؟خارج کشور!دور از مادری که هم عاشقشم هم در حد جنون ازش عصبانیم؟دور از بابام،بابایی که در نبودش سوختم!باید چی می گفتم؟؟می گفتم نه؟میگفتم نه تا همین فردا بشم زن یه پیرمرد با سه تا بچه،من جز قبول کردن چاره ای نداشتم!صدام گرفته بود،از بغض بختک مانند درچیهٔ گلوم،تلخ لبخند زدم،باید حفظ ظاهر می کردم برای مردی که یه زمانی اسمش و یدک می کشیدم..

_هاوش من ،من در حد تصمیم گیری نیستم،من جز انتخاب این ازدواج راه دیگه ای ندارم..پس هیچ مشکلی نیست.

نیم نگاهی بهم انداخت و بعد از چند مین از جاش بلند شد،به تابعیت ازش بلند شدم و کنارش هم قدم شدم،تلخ بود،خیلی تلخ بود حسی که الان داشتم،چشمامو بستم و باز کردم که خودمو وسط پذیرایی دیدم،چقدر درگیر بودم که نفهمیدم..

-هاوش جان به توافق رسیدید انشالله؟

هاوش تک لبخندی به پدرش زد و گفت:

_آره،سیران خانم خیلی بساز هستن.

پدرش لبخند مهربونی زد و سمت من پرسید:

-سیران دخترم،مشکلی نداری؟راضی بابا جان؟

لبخند زوری زدم و زیر حکم بدبختی خودم با تک،تک کلماتی که به زبونم جاری میشد امضاء کردم:

_مشکلی ندارم،راضی ام.

خواهرش لبخند عمیقی زد و با شوق زیادی گفت:

_پس مبارکه دیگه.

بیتا تک لبخندی زد و گفت:

-مبارکه‌.

هاوش روی مبل تک نفره نشست و رو به مادرم گفت:

_خانم توسل نژاد اگه که شماهم اجازه بدید فردا صبح بیام دنبال سیران خانم برای آزمایش و خرید های مربوطه،اخه باید تا آخر هفتهٔ بعد من از ایران رفته باشم،بعد از جواب آزمایش ها یه جلسه می گیریم برای تعیین تاریخ عقد و عروسی.

مادرم لبخند محوی زد و با لحن مهربونی گفت:

-انشا پسرم,خودتون می دونید.

هاوش رو به مادرش کرد و گفت:

_مادر اگه حرفی نیست رفع زحمت کنیم.

مامان سریع گفت:

-نه پسرم چه زحمتی؟رحمتید شما،بودید حالا.

مادر هاوش در حالی که از جاش بلند میشد لبخندی زد و گفت:

_ممنونم مهناز خانم جان, دیگه خیلی زحمت دادیم.