رمان بوی گندم جلد دوم پارت یک

آرش را در گهواره اش گذاشت و کیفش را برداشت امیر روی مبل های هال نشسته بود و  مشغول حساب کتاب های شرکت بود لیوان آبجویش هم مثل همیشه توی دستش بود

حرصش میگرفت شاید تنها مشکلشان همین مشروب خوردن جنابعالی بود

مثل همیشه قبل از رفتن خم شد و گونه اش را بوسید

_خسته نباشی کمتر اون آبجو رو بخور فقط میخوای منو حرص بدی

دست دور کمرش انداخت و با عشق به چشمان عسلیش زل زد

_حرص چی عزیزم آبجو که ضرر نداره اون اخماتو باز کن ببینم

پشت چشمی برایش نازک کرد

_ باشه من که حریف تو یکی نمیشم راستی آرشو همین الان خوابوندمش شیرشم خورده نگران نباش حالا حالاها بیدار نمیشه

تک خنده ای زد و لپش را کشید

_بیدارم بشه چیزی نمیشه…باباشو بیشتر از مامانش دوست داره

لبانش را ورچید حق با او بود میدید که این روزها آرش چقدر وابسته پدرش بود اصلا امیر که بود او را فراموش میکرد پسرک ناقلا

خودش را برایش لوس کرد بینیش را به گردنش چسباند و لحنش را بچگانه کرد

_از من که بیشتر دوست نداره نبینم تو دلت جامو بگیره ها

مردانه خندید عینکش را از روی چشمانش برداشت و بازوهایش را محکم دورش حلقه کرد

_کوچولوی من حسودیش شده…نترس هیچکس جاتو تو قلب من نمیگیره…آرش که سهله هزار تا بچه هم داشته باشیم قلب من فقط واسه تو میتپه

بغض کرده سرش را بالا گرفت

_پس آرش چی گناه داره

چشمهایش گرد شد این دختر چش بود هم خدا را میخواست و هم خرما را !

معلوم نبود با خود چند چند بود راسته که میگن زن ها موجودات پیچیده ای هستند نمیشد رفتارشان را فهمید زود تغییر حالت میدن

بوسه نرمی روی لبانش کاشت

_من میمیرم واسه هردوتون خیالت راحت شد

مشت آرامی به سینه اش زد

_عه خدا نکنه این چه حرفیه

با خشونت در آغوشش کشید جوری که جیغ گندم در آمد عاشق این کارهایش بود که از شدت علاقه زیاد اینطور بغلش میکرد ، مردش یکم وحشی بود در دل به افکارش خندید

_ولم کن امیر دیرم شد ببین چطور منو معطل کردی

اخم ریزی کرد

_کارت واجب تره یا من ؟

با لبخند نگاهش کرد که مثل پسربچه های تخس و لجباز بهش خیره بود

_الهی من فدای پسر حسودم بشم…خب معلومه که تو واجب تری…ولی الان وقت کاره مثل خودت که داری کارتو میکنی

مچ دستش را کشید و روی پایش نشاند

دستش از روی شکمش داشت میرفت بالاتر هشدار گونه اسمش را صدا زد و در جایش وول خورد

_امیر لباسم چروک میشه

همانطور در آغوشش روی کاناپه دراز کشید جوری که حالا نیمی از وزنش روی تن دخترک بود

با شیطنت در چشمانش زل زد

_من که مشکلی ندارم خانم ناز اگه تو ناراحتی  از زیر لباس انجام بدم

دوست داشت خود را از هستی ساقط کند از دست این مرد شیطنت هایش تمامی نداشت

دستش که روی یقه اش قرار گرفت چپ چپ نگاهش کرد و با حرص اسمش را صدا زد

_امیر ؟

کوتاه خندید و سه دکمه اول مانتویش را باز  کرد لیوان آبجویش هم هنوز در دستش بود اصلا انگار نه انگار یعنی اگر جلویش را نمیگرفت همینطور ادامه میداد

بوسه های پی در پی از روی گونه تا پایین گردنش کشید همانطور سرش را پایین برد و یکی یکی دکمه های بعدی مانتویش را هم باز کرد زیرش فقط یک نیم تنه پوشیده بود که اگر نمیپوشید سنگین تر بود چیزی زیر لب گفت که صورتش رنگ لبو شد حیا را خورده بود یک آب هم روش

بدنش داشت سر میشد و این اصلا برایش خوب نبود

_امیر بسه باید برم دیرم شده

با لجبازی هوم کوتاهی گفت و بینیش را به استخوان ترقوه‌اش کشید

_یکم دیرتر بری اتفاقی نمیفته بمون تا خستگیم رفع شه

پوفی کشید مردها واقعا که مثل بچه ها بودن حداقل مرد او اینطور بود

فکر میکرد با کار کردن محبتش را ازش گرفته بود نباید میگذاشت این افکار ذهنش را مسموم کنند باید بین کار و زندگیش تعادل را ایجاد میکرد تا به هیچکدام ضربه ای وارد نشود

با احساس خیسی روی سینه اش ترسیده هینی کشید

_ دا.. داری چیکار میکنی

بی توجه به حرفش کمی از آبجویش را روی سینه اش ریخت

گندم که خوب فهمیده بود چه در سر دارد دستانش را جلویش گذاشت

_نه…من بچه شیر میدم

با شیطنت چشمکی بهش زد و در همان وضعیت مک عمیقی به گودی سینه اش زد

این مرد اصلا حالیش نبود از دست این کارهایش داشت از خجالت آب میشد این نوع رابطه ها اصلا در باورش هم نمیگنجید اصلا این مرد را درک نمیکرد چطور حالش بد نمیشد با عجز اسمش را خواند

_امیر ارسلان ؟

جون کشداری گفت و با شور بیشتری به کارش ادامه داد مردها واقعا که عجیب بودن آخر جیغ و آه یک زن چه لذتی برایشان داشت با خود میگفت اگر وقتشان را صرف یک کار بهتر میکردن مطمئنا با این انرژیشان دنیا را فتح میکردن

کم مانده بود از ضعف بیهوش شود بالاخره راضی شد تمام کند ولی لبش را جدا نکرد و زبانش را از بالای سینه تا روی نافش کشید
آمد بالاتر و بینیش را روی چانه و کنار گردنش کشید سکوت کرده بود و فقط از حرص لبش را بهم فشرده بود با دیدنش ابرویش بالا رفت و نوک بینیش را کشید

_مامان کوچولو از دستم ناراحته؟

با دهانی باز و چشمان درشت شده نگاهش کرد

_واقعا موندم امیر حس میکنم از آرش هم کوچیکتری

شاکی نگاهش کرد و نیشگون ریزی از سینه اش گرفت

_از من نخواه از این هلوها بگذرم

خون به صورتش دوید هنوز هم برایش عادی نمیشد این حرف ها و نگاه های آتشینش

امیر لذت میبرد از این سرخ و سفید شدن هایش این مدت عشقش به گندم بیشتر از قبل شده بود حالا با وجود آرش برایش عزیزتر هم شده بود خودش د‌کمه هایش را بست و در آخر بوسه عمیقی روی پیشانیش نشاند

_ازت ممنونم گندمم اذیت که نشدی

لبخند کمرنگی زد و همانطور که روی مبل مینشست لباسش را مرتب کرد

_نه فقط زیادی…

حرفش را خورد و شالش را روی سرش انداخت

امیر که خوب میدانست میخواهد چه بگوید صورتش را با دستانش قاب گرفت و با لحن محکم و پر جذبه‌اش گفت

_جلوی تو بی حیا ترین مرد دنیا میشم حالا کجا رو دیدی ؟

فقط با خنده سرش را تکان داد و چیزی نگفت

**********

مثل همیشه سرحال وارد موسسه شد اصلا اینجا انگار خانه دومش بود دوست داشت آرش که بزرگتر شود با خودش بیاورد اینجا پر از آرامش بود

اصلا هر جا که شعر و قلم بود آرامش هم همراهش بود راه اندازی یک کانون فکر خودش بود که با کمک استادش و البته حمایت های امیر به سرانجام رسید

خیلی خوشحال بود همین‌که قدمی برای استعدادهای کشورش میگذاشت برای او کافی بود از بچه ده ساله گرفته تا یه آدم پنجاه ساله همه و همه گرد هم جمع شده بودن یکی نویسندگی میکرد دیگری شاعر بود آن یکی نمایشنامه و طنز نویسی کار میکرد همه به نوعی نبوغ خودشان را در اینجا نشان میدادن

چه چیزی قشنگ تر از برق دیدن امید در چشمانشان بود ، همین روزش را میساخت

موسسه چون تازه افتتاح شده بود
علاقه مندهای زیادی به خودش جذب کرده بود روزهای اول انقدر متقاضی  داشت که با خودش فکر میکرد باید موسسه بزرگتری جایگزینش کند اما خدا رو شکر با کمک بقیه همه چیز رفع و رجوع شده بود

زهرا مثل همیشه در نزده وارد اتاق شد

پوفی کشید

_زهرا جان چند بار باید بگم هر جا میری در بزن بابا وقتی تو رعایت نمیکنی خب همه از تو الگو برداری میکنن دیگه

دستی در هوا تکان داد

_ول کن جون امیرت تو رو خدا

اخمی کرد و سرش را میان دستانش گرفت

_هوفف خدا تو آخر سر منو دیوونه میکنی
چیه کارتو بگو

پا روی پا انداخت و دستانش را روی سینه قفل کرد

_ دیشب بهت زنگ زدم جواب ندادی حالا اومدم برام مرخصی رد کنی اونم تا یک ساعت دیگه

ابرویش بالا رفت

_ببخشید یک ساعت دیگه قراره جنگ بشه مرخصی چی بابا همین هفته پیش دو روز واسه رفتن خونه فامیلای شوهرت بهت مرخصی دادم زهرا جان تو خودت که میدونی وضعیت اینجا رو میخوای منو دست تنها ول کنی کجا بری

پشت چشمی نازک کرد

_حالا تو هی اون دو روز رو بزن تو سرم بابا یه بار خواستم تفریح کنم غلط کردم ؟ بعدشم این بار فرق داره حیاتیه

چشمانش ریز شد

_چه خبر شده واضح بگو بفهمم

با خونسردی تمام شیرینی از داخل ظرف برداشت و در دهانش گذاشت

کفرش در آمد

_زهرا میگی یا نه ؟

دستش را بالا آورد که یعنی صبر کند وقتی خوب شیرینی را خورد دستانش را بهم زد و با لبخند ژکوند روی لبش گفت

_ امشب تولد سعیده قراره سورپرایزش کنم کلی کار دارم بابا، تازه شم شما هم دعوتین زود بیایا

با حرص نگاهش کرد

_میمردی اینو زودتر میگفتی من هیچی  نخریدم وای زهرا از دست تو

ریز خندید

_خب حالا چیزی نشده که لباس الحمدالله زیاد داری میمونه کادو خب اونم یه چیزی بخر دیگه

چشم غره ای برایش رفت

_ باشه چی بگم بهت…مرخصی ، این یه بار موردی نداره حالام برو بیرون بزار به کارم برسم

بوسی در هوا برایش فرستاد و از جایش بلند شد

_ای من به قربون گندمی خودم برم چشم خواهری ما رفتیم

قبل از اینکه از اتاق بیرون برود صدایش کرد

_یه لحظه وایسا

به طرفش برگشت

_هان باز چیشده ؟

_یه لیست از کسایی که دیروز شعراشون رو آماده کردن برات میفرستم کارهاشون رو برام ایمیل کن تا فردا باید به ناشر تحویلشون بدم

باشه ای گفت و از اتاق بیرون رفت

نفس عمیقی کشید و لیوان آبی برای خود ریخت اینجا کار کردن برایش خستگی نداشت چون عشق بود صمیمت بود زهرا هم به پیشنهاد خودش در اینجا استخدام کرده بود او هم که از خدا خواسته جفت پا پرید در این موسسه

پرده را کنار زد و از پنجره بیرون را تماشا کرد
نگاهش به سارا افتاد دختر دوازده ساله ای که عجیب استعداد شاعری داشت

خوب شد که در این سن خانواده اش به مهارتش پی بردن هر روز به اینجا میامد و در فضای بیرون با معلمش کار میکرد حیاط موسسه شبیه باغ درست شده بود از نظرش هر چه طبیعت بیشتر باشد شاعر هم خلاق تر میشود فضای داخلی موسسه را دریا و ساحل طراحی کرده بودن

به سلیقه خودش پیشنهاد یک دیزاین سنتی را داد در این فضاها آدم انگار از دنیای شلوع پلوغ امروزی خلاص میشد و مامنی برای آرامش و رشد فکریش بود

اسم موسسه اش را هم به اسم خودش گذاشته بود چقدر خوب بود که آدم به آرزویش برسد یک کانون برای خودش برای مردمش درست کرده بود حالا هدف هایش چیز دیگری بود میخواست جوری به هنرجوهایش کمک کند که در آینده بزرگانی برای کشور خودشان شوند و آوازه شان جهان را پر کند اخ که چه هدف شیرینی بود ..

*******

عینک آفتابیش را به چشمش زد و به سمت ماشینش رفت صدایی از پشت سر او را متوقف کرد

_امضا نمیدین خانم محتشم ؟

یکه خورده سرش را برگرداند

با دیدن علیرضا ابروهایش بالا پرید از آخرین باری که او را دیده بود خیلی وقت بود که میگذشت دقیقا در آن محضر آخرین دیدارشان بود حالا اینجا چکار میکرد

با لبخند به سرتاپایش نگاه کرد و جلو رفت

_خواستم زودتر بیام واسه تبریک ولی خب هم کارم تو جنوب طول کشید هم یکم حالم خوب نبود

کتاب را در دستش تکان داد و اشاره ای بهش زد

_خوندمش خیلی قشنگه حالا اومدم واسه امضا

نگاهی به دور و اطرافش کرد و بند کیفش را محکم چسبید چرا انقدر مشکوک بود !!

پوزخندی روی لبش نشست

_واسه چی دستپاچه شدی یه امضا دادن که انقدر تردید نداره نکنه از شوهرت میترسی ؟

به سرعت اخمی میان ابروانش نشست و چشمانش را ریز کرد

_بهتره مراقب حرف زدنت باشی تردید من برای این بود که از دیدنت اونم اینجا یه خورده تعجب کردم که فکر کنم طبیعی باشه

نگفت آدرس اینجا را از کجا گرفته

ابرویش بالا رفت یک قدم به سمتش برداشت فاصله شان خیلی بهم نزدیک بود کتاب را به طرفش گرفت

_ خودکار همراهته ؟

مشکوک نگاهش کرد خواست بگوید برای یک امضا هلک هلک پاشدی اومدی ولی زبان بر دهان گرفت

نگاهی به ساعتش کرد دیرش شده بود باید خود را زود به خانه میرساند آخر امشب جشن تولد سعید بود

خودکار را از داخل کیفش برداشت سعی کرد لرزش دستانش را مخفی کند زیر نگاه
خیره اش امضایش را زد و کتاب را به دستش داد

_بفرمایید اینم از این

با لبخند پیروزمندانه‌ای نگاهش را از روی کتاب گرفت و بهش داد

_خوشحال شدم از دیدنت خانم محتشم از طرف من آرش کوچولو رو ببوسین راستی عکسش رو همراهتون دارین

نگاه پرحرصی بهش کرد چرا نمیرفت خواست جوابش را دهد که همان لحظه گوشیش زنگ خورد

با اخم رو برگرداند و گوشیش را برداشت با دیدن شماره امیر لبش را گزید نفس عمیقی کشید و جواب داد

_جانم

صدای گریه آرش از آنور خط میامد

_کجایی تو ساعتو نگاه کردی ؟

چشمانش را با حرص باز و بسته کرد خدا لعنتت کند علیرضا

_الان دارم راه میفتم نگران نباش

_با من کاری نداری گندم ؟

چشمانش از وحشت گشاد شد

لحن مشکوک امیر در گوشش پیچید

_ کی پیشته گندم؟

دستپاچه لبه مانتویش را در دست گرفت

_هی..هیچکس…یکی از همکارامه..من..من.. الان راه میفتم

بدون خداحافظی تلفن را قطع کرد با حرص و عصبانیت برگشت که بهش بتوپد که با جای خالیش مواجه شد

سردرگم و کلافه به دور و برش نگاه کرد کجا رفت اَه لعنت بهت اصلا واسه چی اومده بودی هدفت چی بود هان

با خشم سوار ماشینش شد و به سمت خانه راند نمیدانست چرا به امیر نتوانست راستش را بگوید آن لحظه انقدر هول کرده بود که اصلا نمیفهمید چه میگوید

اگر میگفت علیرضا به دیدنش آمده بود خون به پا میکرد هوففف اصلا قصدش از آمدنش چه بود انقدر فکر بد نکن گندم شاید بیچاره همینطوری اومده دیدنت بالاخره با هم آشنا که هستین بیخود بد به دلت راه نده

دیدی که خودش رفت برای کار مهمی نیومده بود سرش را کلافه تکان داد تا این افکار از سرش بیرون بروند

**************

سخنی با دوستان

بچه ها من به علت یه سری مشکلات شاید دیگه نتونم مثل قبل به نویسندگی ادامه بدم تصمیم گرفتم الان جلد دوم بوی گندم رو بزارم امیدوارم مثل قبل بازم با حمایت‌هاتون بهم انرژی بدین😊

❤ فعلا رو مود نوشتن نیستم هم جسمی و هم روحی دچار مشکل میشم ولی شاید یه روزی بتونم دوباره دست به قلم شم امیدوارم منو درک کنید ❤

راستی نظراتتون رو از بابت این پارت بهم بگید
فکر کنم ستی دنبال همچین شوهریه🤣🤣