مهدیه و زینب به سمش هجوم بردند و او را بلند کردند
نگاهش به مردی افتاد، که با نگاهایی خونسرد به او نگاه میکند
انگار که هیچ چیزی نشده و اگرم شده، برای او اهمیتی ندارد!
در راه، میلنگید و راه میرفت…دلم میخواست کمکش کنم، ولی نمیتونستم!
نمیدونم به کسی که زندگیمو خراب کرد کمک کنم…
من چه گناهی کرده بودم؟!
من همه ی سعی و تلاشم رو کردم، برای اینکه راضیشون کنم که با الهه ازدواج کنم….ولی دقیقا وقتی که راضی شدن، این اتفاق افتاد!
تقصیر من چی بود؟چرا من باید قربانی این ماجرا میشدم؟
وقتی رسیدیم خونه، پدربزرگ گفت ببرمش توی انباری تا چشم مادربزرگ بهش نیوفته
منم از استین لباسش گرفتم و کشیدمش تا انباری و پرتش کردم پایین
با چشم های پر از اشک نگام میکرد…از اینکه پرتش کردم پشیمون شدم، ولی نمیدونم چرا اینقدر بی حس شدم!
خیلی خونسرد شدم دیگه به هیچ کس و هیچ چیز حسی ندارم
_همین جا بمون…
میخواستم درو ببندم که
_تروخدا بزار…برم
پوزخند زدم
_بری؟ کجا عروس خانوم؟
گریش بیشتر شد
رفتم جلوش زانو زدم و توی مردمک چشماش نگاه کردم
_اینقدر باید اینجا باشی که موهاتم مثل دندونات سفید بشه، فهمیدی عروس خانوم؟
_ازت بدم میاد
خیلی بدی
بی توجه به حرفش بلند شدم و از انباری بیرون رفتم و دروقفل کردم
روی تختی که توی حیاط بود نشستم و قلیون گرفتم دستم و کشیدم…و به دود ها نگاه میکردم
_اینقدر نکش داداش…ضرر داره برات
پوزخند زدم
_ولم کن، بزار تنها باشم
اومد نشست کنارم
_با تنهایی چی درست میشه؟
زمان به عقب برمیگرده؟
_نه…ولی شاید بتونم الهه رو فراموش کنم
_باید با این ماجرا کنار بیای، تو الان دیگه مجرد نیستی، زن داری…دو روز دیگه باید بچه دار بشی
خندم گرفت….
زن؟؟؟ بچه؟؟؟
_چی میگی داداش؟؟ زن بچه چیه
_یعنی میخوای تا اخر عمرت، اون بیچاره رو توی انباری نگهداری؟ مطمئنم یه روزی عاشقش میشی!
یه روز از اینکه با این دختر ازدواج کردی، احساس میکنی خوشبخترین مرد این دنیایی…من مطئنم همین میشه
به فکر فرو رفتم…یعنی میتونستم عشقم رو فراموش کنم؟؟؟
اگرم بتونم، و از مائده خوشم بیاد…ولی باز هیچ عشقی مثل عشق اول نمیشه!
*****
در یک جای تاریک گیر افتاده بود، خودش هم میدانست این تازه اول راه است…هنوز مانده تا بدبختی هایش شروع شود
او همیشه از جای تاریک میترسید، احساس خفه گی بهش دست میداد…هیچ وقت این راز را به کسی نگفته بود، میترسید مسخرش کنند!
احساس گرسنه گی میکرد، از صبح هیچی نخورده بود…حتی یک لیوان اب!
خیلی خسته بود، سوزش پاهایش امانش را بریده بود، دلش میخواست…در یک اتاق باشد با محمد
باهم روی تخت بخوابند، دلش اغوش گرم محمد را میخواست!
ای کاش زودتر به خودش می امد و به حرف محمد گوش میکرد، و با او فرار میکرد…..شاید اگه باهن فرار میکردن، هیچ وقت این اتفاق ها نمی افتاد و او عروس خونبس نمیشد!
در همین فکر ها بود که در باز شد و چهره ی مهیار نمایان شد!
(سلام علیکم…سحری تون برگشت🙈😁)
یعنی خوشبختی مائده رو میبینیم🥲💔
ایشالله😂👌
خیلی کوتاه بود😟😟
دلم واسه هردوشون سوخت مهیار هم بیچاره عاشق شده بود حتما براش خیلی سخت بوده هوف راستی الهه هم تو این رمان نقشی داره یا نه ؟
امروز سهیل رفته بو بوتیکش، نبود
منم دیگه گفتم خودم بزارم براشون این سهیل کاری نمیکنه، دیگه دستم درد میکرد نتونستم زیاد بنویسم…احتمالا فردا پارت میدم
اره نقش داره
دستت درد نکنه عزیزم
امیدارم زودی خوب بشی😘😍
بیصبرانه منتظرم💃
قربونت بشم گلم
سحریییی خوب شد اومدی وگرنه داداشت مارو تو خماری پارت ها می‌گذاشت
(ناراحت نشیا)
و اینکه این پارت عالی بود ، میگم عکس شخصیت هارو نمیزاری؟
قربونت بشم عزیزم، ن بابا ناراحت چیه من خودم داداشمو میشناسم😂
خیلییییی دوست داشتم عکسای واقعیشون رو بزارم، دوران جونیشون…ولی اجازشو ندارم🙄🥲
خوش امدی سحر جونم
مرسی بابت پارت❤
قربونت بشم گل
سلام علیکم سحریمون 🤪 ممنونننن بخاطر پارت فقط تو رو خدااااا طولانی ترش کن ، داستان قشنگه تا پارت بعدی ما دق میکنیم 💔😂
فداتشم الان میزارم براتون
سحر جونمم پارت نمیدی؟
الان میزارم