رمان هیاهو پارت ۴

رمان هیاهو

پارت ۴

ساعاتی از آن موقعی که در بغل ماهسان آرام گرفته بود میگذشت و دوباره زخمش سر باز کرده بود …
این دختر مثل مسکنی بود که بعد از مدتی دوباره اثرش ناپدید می شد ..
و چقدر این جمله برای ماهسان صدق می کرد

” جهان ؛ سوای تو هیچ است و پوچ!”

_ این دختر دیگه درست بشو نیست تنها راه اینکه یکم درست بشه اینه که شوهرش بدیم

انگار تازه ذهنش رصد کرده بود که حالا در خانهِ آجریِ رقیه است .  جمله ی این مثلا ” مادر” را شنیده بود اما دم نزند . دم نزند تا نگوید از درد ها ، رنج ها ، بدبختی ها!!!

” دلا؛ حالم ، مثل دریای خروشانیست که ، زخم می زند بر سرای مردم”

چه ها که نشنیده بود از این در این خانه و کاشانه ی رقیه اما ریخته بود در خودش …
ریخته بود تا همه گمان کنند او کله شق است ، خوشی زیر دلش زده و گذاشته بود تا گمان ها کنند این مردمِ ده!

_ خوب الحمدالله کرم شدی . ببین من پول اضافه برای تو ندارم بدم برای دکتر هاا . پاشو ! پاشو ببینم !

این بود مهر مادری رقیه ! این بود ! اما مثل همیشه مهر سکوت زد به لب های بی رنگش …
و بی هیچ حرفی قامت بلند کرد

_ خوبه پس کر نشدی ولی انگار زبونتو قورت دادی زنیکه

بی هیچ حرفی ؛ پا برداشت به سمت انباری که حالا عنوانِ ” اتاقِ او” بود ! هیچ وقت ناشکر نبود اما هیچ چیز این اتاق شبیه یک اتاق عادی نبود ! اما باید می ساخت  و او به همین هم راضی بود ! در واقع بین همه خساست های رقیه این اتاق نعمت بود !
در را آرام بست و از کنار لباسش بیرون کشید چیزی که نیمی از ذهنش را آشغال کرده بود !
“شناسنامه ”
شاید باید بهتر شرح می داد ! شناسنامه ی جعلی که حالا هویت او را ” هانا ملک شاهی می دانست”
هانا ! این اسم مورد پسندش نبود ! آخِر که بود که اسم منتخبِ پدرش را به اسم جعلی اش ترجیه دهد؟!
قلب نامنظمش که گواه این را نمی داد ! نشست تا کمی آرامشِ خاطر پیدا کند ! نشست اما مگر ذهنش دور می شد از اتفاقاتی که افتاده بود و در آینده می خواست بی افتد…
ذهنش پی  ساعت سه بامداد بود که باید بیرون می زد از دلِ این روستای قدیمی و اجدادی اش !  و ساعت پنج و سی دقیقه صبحگاه که دیگر مقصدش کلانشهری بود که تا به حال پا نگذاشته بود در آن و هوایش را استشمام نکرده بود !
سخت بود برای این دختری که جز که دنیاش در این روستا و آدم هایش خلاصه می شد و حالا باید پا می گذاشت در محیطی تازه ؛ با آدم های گرگ و میش!!!
اویی که فکر می کرد نهایتا جهانش در آن شهر خلاصه می شود خبر نداشت از آن خواب شومی که تقدیر برایش دیده !
خبر نداشت!!!

********

_ آخ

آخ پر دردش حاصل خاری بود که در پاش فرو رفته بود ! سخت بود در این تاریکی شب بیرون آوردن خاری به اندازه یک تارِ مو ! چشم ریز  کرد کمی بهتر ببیند اما زهی خیالِ باطل !

هیچ چیز دستیگرش نشد و عجله اش وقتی افزایش یافت که ساعت را دید !

“ساعت دو و پنجاه و پنج دقیقه!!!”
با درد خودش را از میان بوته خاردار آزاد کرد و رساند با بالا …
بالایی که مردی سیاهپوش به ماشینش تکیه کرده بود …
تند به سمت مرد پا برداشت و صدا زد مرد را

_ آقا !

چشمانِ سیاه مرد خیره شد در چشمانِ شکلاتی رنگش و با صدای جدی لب زد

_ روبندتو بیار پایین تا صورتتو و ببینم !  شناسنامتم بده!

با دستانی که از نگرانی می لرزید دستش را به کیفش رساند و شناسنامه اش را به  دستانِ تنومند مرد سپرد و روبندی که مهمان چهره اش شده بود را پایین کشید !
طول کشید تا مرد با چراغ قوه شناسایی کرد و او را به پشت ماشین فرستاد!
و حالا او در ماشینی نشسته بود که نشان می داد از بند اسارتِ رقیه و اردلان آزاد یافته اما ،
قلبش احساس آرام بودن نمی کرد!!!

عزیزان حمایت کنیدااا😍