رمان هیاهو پارت ۱۴

رمان هیاهو

پارت ۱۴

********

اشک؛
اشک ، اشک که حالا مهمان چشمان قهوه ای رنگ هانا شده بود .
نگاهش را غم در برگرفته بود و قلبش را درد.
دردی که گواه از بی کسی اش بود .
بی کسی که اجازه میداند هر رهگذری نوای سیلی را در گوشش پخش کند.
اجازه داده  بود تا دانه های مرواریدی بریزد  . اجازه داده بود تا قلبش رنگ و بوی آرامش بگیرد اما انگار ناکام از میدان بیرون امده بود  که هر چه سکسکه از دهانش خارج می شد ، تاثیری نداشت .
پشیزی برایش اهمیت نداشت که مردم در مورد دختر مچاله شده ی کنار پارک که او بود چه فکر می کنند .
کل زندگیش با اهمیت به  همین حرف و حدیث ها از هم پاشیده شده بود …

_ خدایا حق من اینه؟ نه خدا جونم حق من اینه؟ خدایاااا

فریاد هایش خراشی بودند بر گونه ی آسمان.

_خدایا! خدایا!!

بغضش قوی تر  از قدرت تکلمش واقع شده بود و اجازه حرف زدن نمی داد . ولی قطعا خدا که دل خونین رنگ دخترک را می دید . و می دید ناجی اش را می فرستاد .
ناجی!!!

******

_دخترم‌! دخترم پاشو ؛ پاشو سردت میشه ها

چشمان هایش هنوز طلب خواب می کرد ولی صدای زنانه ی  بالای سرش اجازه پلک بستن را نمی داد

_ بله؟

_ دخترم! داره بارون میاد گفتم بلندت کنم که یکدفعه تو این بارون سرمایی چیزی نخوری.

کیفش را دستانش فشرد و نگاهی به ابر های در حال بارش اطرافش کرد و بعد نگاهش را به سمت آن خانمی که از خواب بیدارش کرده بود دوخت

_مرسی

_ جایی رو داری بری دخترم؟

تک به تک کلمات زن بوی کنجکاوی می داد و نخواست که او را بی جواب بذارد

_ بله . ولی نمیدونستم کجاست!

ابرو های نازک خانم سیاهپوش یک مرتبه بالا گرفت . احتمال اینکه به جای کنجکاوی ، تعجب در ذهنش نقش بسته باشد زیاد بود

_ یعنی چی دخترم؟ اگه نمیدونی کجاست بیا تا حداقل بریم تا جایی که من کار میکنم . بعد وقتی بارون بند اومد برو خونت

همانطور که دستش را به طرف چشمش برده بود تا کمی مالشش دهد و از خستگی خواب بکاهد ” ممنون” زیر لبی گفت .

_بفرمایید دخترم ..

پس این خانم میانسالِ سیاهپوش در این رستوارن شیک و مجلل خرج زندگیش را در می آورد …
رستورانی که کاش به اسم و رسمش هم توجه کرده بود .
البته ای کاش…

******

سلام عزیزان😻
به نظرتون منظور از دو جمله ی آخر چیه؟!!!
چه حدسی میزنید🤑