رمان چشم های وحشی فصل دوم پارت ۵

# پارت ۵

(دایانا)

همراه زنی که فهمیده بودم مادرم کارن بود به سمت مردی که گوشه‌ای از سالن ایستاده بودحرکت کردیم.

گلچهره: عزیزم ایشون دایان هستند.

به مرد روبه رویش اشاره ای کرد.

و این آقا هم همسرم کامیار است.

لبخند زدم و دستم را جلو آوردم.

من: از آشنایی باهاتون خیلی خوشحالم.

کامیار: هم چنین دخترم.

کارن هم به ما ملحق شد.

پدرش روی شانه‌اش زد.

کامیار: الحق که سلیقه ات تو انتخاب پارتنر به پدرت رفته.

و با شوق به چهره همسرش نگاه کرد.

باورم نمی‌شد با وجود داشتن پسری به این سن و سال ؛ اما مانند زوج هایی که تازه ازدواج کرده بودند بهم نگاه و رفتار می‌کردند.

کارن: اگه اجازه بدهید دیگه ما باید بریم.

گلچهره: کجا؟ شما که خیلی وقت نیست آمدید.

کمی ابرویم را بالا انداختم

من: من باید زود برگردم تا الان هم خیلی دیرم شده.

کامیار: نکنه مثل سیندرلا باید تا قبل از ۱۲ برگردی و گرنه جادوت باطل میشه.

همگی خندیدیم.

گلچهره: عه، کامیار اذیتش نکن.

دستم را در دستش فشرد.

من: از آشنایی باهاتون واقعا خیلی لذت بردم.

گلچهره: ما هم همین طور عزیزم. امشب که فرصت نشد ؛ اما دلم می‌خواهد حتما آخر هفته رو شام مهمون ما باشی.

کارن مستاصل نگاه مادرش کرد.

کارن: حالا مامان جان وقت برای مهمونی زیاده.

گلچهره: من عادت ندارم کسی دعوتم رو رد کنه، میای دیگه؟

نمی‌دانستم باید چه جوابی می‌دادم

من: اگه مشکلی پیش نیومد چرا که نه.

کامیار: پس منتظرت هستیم .

کارن عصبانی بود و قیافه‌اش کمی در هم رفته بود.

از پدر و مادرش خداحافظی کردیم و همراه هم از آن جا خارج شدیم و به طرف ماشین حرکت کردیم.

……………

(کارن)

ماشین را روشن کردم و راه افتادم.

هوا بارانی بود و نم نم باران داشت شروع به باریدن می‌کرد.

سیگارم را روشن کردم و کام عمیقی گرفتم.

دایانا کمی به سرفه افتاد .

فوری شیشه را پایین دادم.

_ عذر می‌خواهم ، واقعا متاسفم خانوم مشفق.

_ نه ایرادی نداره.

_ ممنون که امشب همراهیم کردید، برای آخر هفته هم نگران نباشید خودم یک جوری کنسلش می‌کنم.

_ نگران نیستم، چرا نگفتید پدر و مادرتون تو جشن هستند؟

نفسم را فوت کردم

_ قرار نبود به مراسم بیان، خودشون گفته بودند که نمیان.

_ که این‌طور.

ضبط را روشن کردم و صدای خواننده در ماشین پیچید.

……………

(کارن)

چند روزی از آن شب گذشته بود و در این مدت مامان مهمانی آخر هفته را مدام گوشزد می‌کرد، نمی‌دانستم دیگر باید برای او چه بهانه‌ای می‌آوردم.

تلفن را برداشتم.

_ خانم لایسون‌ ، لطفا بگید خانوم مشفق بیان اتاق من.

عصبی و کلافه بودم و نمی‌دانستم باید چه کار می‌کردم.

در زد و وارد اتاق شد.

_ بله جناب مهندس.

نگاهم را به چشم های سبز رنگش دوختم.

_ بنشینید لطفا.

آرام روی صندلی نشست.

_ مشکلی پیش اومده؟

_ نمی‌دونم چطور بگم، هرکاری که می‌کنم مامانم رو نمی‌تونم بپیچونم.

به صندلی اش تکیه داد.

_ می‌خواستم ازتون خواهش کنم که …

_ شما گفتید فقط همون یک بار، الان دوباره از من انتظار دارید که بیام خونتون و شام و با خانواده شما بخورم ؟

_ ببینید خانوم مشفق ،‌ من واقعا گیر افتادم. دلم نمی‌خواهد برای شما مشکلی درست کنم ؛ اما شما مادر من رو نمی‌شناسید از وقتی از اون شب مهمونی ما رو باهم دیده …

_ این دیگه مشکل شما است نه من.

از روی صندلی بلند شد و به طرف در حرکت کرد.

_ دایان لطفا صبر کن.

توقف کرد.

_ کمکم کن، قول می‌دم اگه کمکم کنی تو پروژه ققنوس مشارکتت بدم.

به طرفم برگشت.

_ دارید به من باج میدین؟ اوه مهندس واقعا از شما این رفتار به دوره.

حرصم گرفته بود.

در را باز کرد و از اتاق خارج شد.

با عصبانیت شکلات خوری روی میز را روی زمین انداختم هزار تکه شد.

دختره‌ ی پرو با تمام وقاحت ، شماتتم کرده بود.

مغزم داشت منفجر می‌شد و بد جوری گیر افتاده بودم.

………….

(گل چهره)

مشغول درست کردن لازانیا بودم و حسابی سرم شلوغ بود.

آیفون به صدا در آمد.

ایزابل فوری در را باز کرد.

_ کی بود ایزابل؟

_ آقا کارن اومدن.

سرم را تکانی دادم و مشغول کارم شدم.

عمه شکوه هم کنارم نشسته بود و داشت از آن دلمه های مخصوصش درست می‌کرد.

کارن وارد آشپزخانه شد.

کارن: سلام.

عمه: سلام پسرم خوش اومدی.

کارن: ممنون عمه .

روی صندلی نشست

من: چرا کشتی هات غرق شده؟

کارن: چیزی نیست فقط اینکه…

ظرف حاوی لازانیا را برداشتم و درون فر گذاشتم.

من: فقط چی ؟

کارن: فکر نمی‌کنم دایانا امشب بیاد.

عمه: چرا چیزی شده پسرم.

کارن: من به مامان گفتم که ممکنه نیاد ولی…

به حرف آمدم.

من: نکنه کاری کردی که ناراحتش کردی؟

کارن: نه موضوع این نیست.

من: پس موضوع چیه کارن ؟

دوباره آیفون به صدا دار آمد.

عمه شکوه: فکر کنم کامیاره
ایزابل رفت تا در را باز کند.

کارن نگاهم کرد

کارن: لطفا خودتون این قضیه رو یک جوری جمع کنید دلم نمی‌خواهد بابا هم سوال جوابم کنه. خواهش می‌کنم مامان.

از پشت میز بلند شدم.

ایزابل: خانم آقا نبودند ، مهمونتون تشریف آوردن.

کارن با تعجب به ایزابل چشم دوخته بود.

موهایم را مرتب کردم و از آشپزخانه بیرون رفتم.

( ممنون میشم کامنت بزارید)