رمان شانس زنده ماندن جلد دو پارت ۱۱

پیراهنم خیس میشد آن هم وجود خون در پیراهنم بود .

گریه هایم طولانی بود، من در برابر او قدرت نداشتم حتی تکان دادن خودم را .صورتم از درد به صورت شدید جمع میشد.

_علی میتونی برام آب بیاری تپش قلب گرفتم ..

با صدای مادر جیغم را بیشتر کردم ، و یهو احسان هم رهایم کرد و من دوان دوان به سمت اتاقم رفتم .

صدایم در نمی آمد ، دهانم از ترس بهم برخورد می کرد. و سریع بالا آوردم آن هم در کف پارکت سرد اتاقم

_و..ا..ی خ…دا

بغض حنجره ام را پاره کرده بود ، احساس کردم دیگر نمیتوانم جرف بزنم .در را قفل کردم .

و گریه کردم ، من باید چیکار می‌توانستم بکنم؟اصلا چه کاری از دست من ساخته بود.؟

احساس سرگیجه داشتم ، با احساس مایه ی گرمی در لباس زیرم با ترس شلوارم را پایین کشیدم .

چشم هایم تاریک میشد انگار در حالت وضعیت خودم نبودم، آب بینی ام رابالا کشیدم .

لکه ی خون در لباس زیرم باعث شد کل دستانم همواره بلرزد . یهو افتادم سمت کمد دیواری و سرم سوزش پیدا کرد

تقه ای به در خورد و مامان زمزمه کرد:

_باران صدا میومد تو اتاقت خوبی ؟

توان اینکه پاسخ بدهم را نداشتم .پشت گردنم را گرفتم که باعث شد چشم هایم بسته شد. آخی گفتم که صدای نگران مادر پیچید.

_باران …باران خوبی؟

و دستگیره را فشار داد اما در قفل بود ، انگار همین قفلی در استرسش را بیشتر کرد که بلند مرا صدا میزد.

محتویات معده ام همه در فرش اتاق ریخته بود و حتی حواسم نبود پاهایم در آن قرار دادم پاهایم لجز شده بود.

اتاقم به طرز وحشتناکی بهم ریخته بود . ترسیده بودم، اما درد شکم و سرم امان نمیداد.

چشم هایم را بستم، شاید بهتر شوم .و صدای مادر نگران تر شد ، انگار با شکستن خواست در را باز کند.

* * * *

با صدای تیک تاک ساعت بلند شدم ، خوابم می آمد خمیازه ای کشیدم و به ساعت نگاه کردم .

پنج صبح بود ، کمی هوا تاریک بود اما بوی الکل و اتانول را حس می کردم که در بیمارستان هستم.

و سوزش دستم که به خاطر سرم بود ، دستم را مقابل چشمانم قرار دادم .تازگی ها زیادی بیمارستان می رفتم.

هوا طلوع نکرده بود و فضا تاریک بود ، یاد همین امشب افتادم که چه اتفاق مرگ باری افتاد. که از ترس قبض روح میشدم.

همین فکر کردنش هم رعشه به بدنم می انداخت

همان موقع در باز شد و قامت مادر نمایان شد ، به من نگاهی کرد و با چهره ی مضطرب که سعی در پنهانش داشت لب زد:

_بیدار شدی..؟خیلی زوده که

کمی بلند شدم و به تخت تکیه دادم و با کمی سرفه پچ زدم:

_خوابم نمی اومد…الان فقط خیلی گشنمه .

بی جواب رفت و من نگاهی به لباسم کردم ، لباس بیمارستان تنم بود و کمی قفسه ی سینه ام میسوخت. و همچنین معده ام قار و قور می کرد.

با صدای مادر از فکر بیرون آمدم ، کاسه ی سوپ را دستم داد و آرام گفت:

_بیا اینم سوپ ..

قاشقی را پر کردم و آن را در دهنم گذاشتم ، تا کمی جون بگیرم ..سوپ آنقدر خوشمزه نبود بی نمک بود اما بهتر از هرچیزی !

_باران ازت یه سوال میپرسم .

کنجکاو نگاهش کردم ،دلیل سوال کردنش چه بود همانطور که سوپ جو را قورت دادم گفتم “چی هست؟”

_چرا از بیرون صدای جیغ تو میومد؟بعد رفتی اتاق حالت بد شد.؟ هوم

لب برچیدم ، توقع همچین رفتار را از مادر داشتم ..چون او خوابش سبک بود.

اما من دوست نداشتم چیزی از اینکه من زجر می کشم بداند، و او هم در این تله بیندازم. او هم دچار همین اتفاقات میشد.

_چیزی نیست ، خواستم آب بخورم پرید گلوم .