گل رزم

سلام رز فیروزه ایم
الان که دارم این متن رو می نویسم ، دلم خیلی از خودم گرفته!
خیلی استرس دارم !
خیلی می ترسم !
میدونی !
کاشکی یک آدم قوی بودم!
آدمی که می تونست به ترس هاش غلبه کنه !
آدمی که ترس از شکست نداشت !
آدمی که می توست به نزدیک ترین آدم های زندگیش درمورد تفکراتش ، ترس هاش و نگرانی هاش بگه !
می دونی یکی از حسرت های زندگیم چیه ؟
کاشکی زود تر اون رو می شناختم !
چون اگر اینطوری میشد ، دیگه اون احساسات و تفکرات بالا رو نداشتم .
آخه می دونی ، اون خیلی منطقی هست ! راه کار های خیلی خوبی میده !
خیلی مهربونه ، خیلی دوست داشتنیه !
اما من دیر فهمیدم .
شاید با خودت بگی که الانم دیر نیست اما من دیگه نمی تونم درمورد احساساتم باهاش صحبت کنم ، چون یک هیولایی درونم هست که بهم اجازه نمی ده !
چون اون هیولا بهم میگه : اگر بهش بگی دیگه دوست نداره ، درمورد بد فکر میکنه ! از دستش میدی !
آخه میدونی ، اون تمام دنیامه ، اگر از دستش بدم قلب کوچولوم نمی تونه تحمل کنه و ذره ذره آب میشه !
زندم اما زندگی نمی کنم !
رز کوچولو میشه نامه ی منو به دستش برسونی !
بهش بگی من چقدر می ترسم !
چقدر تنهام !
چقدر دوسش دارم!
ممنونم رز قشنگم
از طرف یک کاربری که خسته هست
.
.